Στις 8/3 η σύζυγος του πατέρα μου και εγώ τον συνοδεύσαμε σε ένα πολύ σημαντικό προγραμματισμένο χειρουργείο στην Αθήνα, εφαρμόζοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα και έχοντας τα χέρια μας τρία αρνητικά μοριακά τεστ.

Στην επιστροφή μας στις 13/3 μείναμε σε άλλη οικία εκτός της μόνιμης οικίας μου διότι θεωρήσαμε σωστό να προστατεύσουμε την υγεία της κόρης μου και του συζύγου μου, διότι γυρίσαμε από μία “κόκκινη” Αθήνα.

Μετά από τρεις μέρες εγκλεισμού, την Τρίτη 16/3 μεταβήκαμε στο κέντρο υγείας για το προγραμματισμένο ραντεβού των rapid test. Ενώ στην αρχή μας είπαν ότι ήταν αρνητικά και μάλιστα το ένα το μάζεψαν από τα σκουπίδια, μας διέγνωσαν με θετικά τεστ. Ζήτησα να εξεταστεί η κόρη μου όπου διεγνώσθη και εκείνη θετική καθώς και ο σύζυγος διεγνώσθη αρνητικός.

Από την πρώτη στιγμή αμφισβήτησα τα τεστ και ζήτησα μοριακά. Αντιμετωπίσαμε την έντονη αντίδραση και άρνηση της μικροβιολόγου του Κέντρου Υγείας Τήνου για επαλήθευση των rapid test με μοριακά. Δυστυχώς, καταφέραμε να κάνουμε μοριακό μόνο ο σύζυγός και εγώ, τα οποία φυσικά ήταν αρνητικά.

Τα τέσσερα άτομα μας δήλωσαν ως κρούσματα και ο σύζυγος επαφή με κρούσμα. Επίσης, την επόμενη μέρα διέγνωσαν σε συναδέλφους μας στην εταιρεία που εργαζόμαστε ο σύζυγος και εγώ, αλλά 10 θετικά κρούσματα. Την επομένη ημερα αλλά 16 αλλά ευτυχώς δεν δηλώθηκαν.

Οπως γνωρίζετε έγιναν πάρα πολλά λάθη στο κέντρο υγείας όσον αφορά την ανάλυση και διάγνωση των rapid test σε θετικά ενώ στην πραγματικότητα ήταν αρνητικά.
Έτσι όλη αυτή η εξέλιξη είχε σαν αποτέλεσμα την απερίγραπτη ψυχική ταλαιπωρία τόσο της οικογένειάς μου, όσο και της ευρύτερης οικογένειας μας, στην οποία είμαστε μέλη της.

Τελικά κατάλαβα ότι σε όλη αυτή κατάσταση υπήρξε μία τρομερή δοκιμασία του “ανθρώπου” και προτείνω: “να βγούμε από το εγώ και να κοιτάξουμε το εμείς,  να έχουμε αγάπη υπομονή και σεβασμό στην ανθρώπινη ύπαρξη και όχι να
λιθοβολούμε χωρίς να γνωρίζουμε τα πραγματικά αίτια”.

Όμως έχω ένα παράπονο: Οι πραγματικοί υπαίτιοι όλης αυτής της ταλαιπωρίας δεν εμφανίστηκαν πουθενά και δεν ζήτησαν ούτε μία στοιχειώδης συγνώμη.

Παρόλα αυτά ευχαριστώ το Θεό που είμαστε όλοι καλά και προσπαθούμε να τα αφήσουμε πίσω μας, διότι:”ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό.” Επίσης, θα ηθελα να ευχαριστήσω τα κορίτσια απο το “Βοηθεια στο Σπιτι” που έσπευσαν να μας κάνουν rapid test τα οποία και διέγνωσαν ως αρνητικά, καθώς και την Έπαρχο Τήνου για την πολύτιμη βοήθειά της.

Παρασκευή Βάλβη