του Βασίλη Ρούβαλη
https://carnetdevoyage.gr/
Σε αυτή τη μικρή διαδρομή «χωρούν» ευμεγέθεις, λεπτές γραμμές παρατήρησης κι εμπέδωσης: είναι η τηνιακή γη, το χώμα ενός γεωλογικά πλούσιου βράχου στη μέση του Αρχιπελάγους. Η «Ντήνος», όπως την αποκαλούσαν οι παλαιότεροι στην ιδιόλεκτο, στέκεται αγέρωχη, όχι παρατηρήσιμη απαραιτήτως ή διαρκώς από τον ιστορικό εξάντα του Ελληνισμού, ανάμεσα στα «κυρίαρχα» σημεία των Κυκλάδων: τη Μύκονο, τη Σύρο και την Άνδρο. Παρ’ όλ’ αυτά, στην έκτασή της έχουν απλωθεί ψήγματα ενός αρχαίου και διαχρονικού πολιτισμού, με εμφανή σημάδια στον σημερινό νησιωτικό χαρακτήρα της. Είναι αυτός ο χαρακτήρας που τη διαφοροποιεί, την περιγραμματοποιεί κι εν τέλει την ξεχωρίζει…
Περπατώντας στην άγονη, ξερή γη της αναγνωρίζει κανείς την αψάδα της πέτρας και τη γεωμετρία που προσπαθεί –μάταια;– να της προσδώσει το ανθρώπινο χέρι. Εάν είχε κι άλλο χώρο, πέραν του περιγράμματος που δημιουργεί η κοφτή –και δαντελωτή άλλοτε– ακτογραμμή της, το ίδιο θα διαπίστωνε κάποιος… Η Τήνος είναι αμέτρητη στο εμβαδόν της.
Η πέτρα διαθέτει χαρακτήρα, ας ειπωθεί έτσι. Και στέκεται άλλοτε απόκρυμνη κι άλλοτε ταπεινά ανάκατη με το άνυδρο χώμα, εκτεθειμένη στους αλμυρούς βοριάδες ή τους ζαλιστικούς νοτιάδες (Σημείωση: η έλλειψη ναυτοσύνης εδώ ονοματίζει όλους τους αέρηδες μόνον με αυτόν τον δίπολο διαχωρισμό κατεύθυνσής τους, αγνοώντας τον γρέγο και την τραμουντάνα, τον πουνέντη και την όστρια που εξορμούν από παντού τριγύρω). Επιβάλλεται στον ορίζοντα˙ την αντικρίζει ανυποψίαστα κάποιος σηκώνοντας το βλέμμα είτε χαμηλώνοντάς το. Είναι μια κυριαρχία όμορφη.
