Είναι γεγονός ότι με το μεγάλο πρόβλημα του κορωνοϊού που περνάμε, έχει αλλάξει ο ρυθμός της ζωής μας, βλέπουμε διαφορετικά τα πράγματα, προβληματιζόμαστε, αναθεωρούμε όπως σωστά διέκρινε και ο συμπατριώτης μας Γιώργος Γρηγοράκης σε άρθρο του. Είναι ευκαιρία τώρα να στραφούμε λίγο στον εσώτερό μας εαυτό, ν ́ αφυπνιστούμε και να στηρίξουμε με αλληλεγγύη ο ένας τον άλλον, να μοιραστούμε μεταξύ μας απόψεις που ίσως δεν είναι αυτονόητες όπως π.χ. για το θέμα «τι είναι Εκκλησία» που αυτή τη περίοδο απασχολεί τη σκέψη μας σχετικά με το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας.
Κάποιοι λοιπόν πιστεύουν ότι Εκκλησία είναι ένα χρηματικοπιστωτικό ίδρυμα που εξυπηρετεί κάποιες ανάγκες των πολιτών και μέσω αυτού ορισμένοι απολαμβάνουν, εξουσία και δόξα. Άλλοι πάλι θεωρούν την Εκκλησία ως φορέα που υπάρχει για να γίνονται κάποιες κοινωνικές εκδηλώσεις, όπως γάμοι, βαπτίσεις, μνημόσυνα κ.α. Πέρα όμως από τα παραπάνω που δεν έχουν σχέση με την ύπαρξη της Εκκλησίας, η ίδια παραμένει ένας θεανθρώπινος οργανισμός με την έννοια ενός σώματος που έχει κεφαλή το Χριστό και μέλη όλους τους πιστούς, που ιδρύθηκε με το έργο του Χριστού και παρέχει στους ανθρώπους τη σωτηρία μέσω των ιερών μυστηρίων. Τα μυστήρια για εμάς τους Ορθόδοξους θεωρούνται όχι απλά σαν τυπικές τελετές, αλλά ως μέσα χορήγησης της χάριτος του Θεού, ως φάρμακα για τη ψυχολογική στήριξη και τη σωματική υγεία των πιστών.
Η Εκκλησία παρομοιάζεται λοιπόν με νοσοκομείο, που παρέχει μέσω των μυστηρίων της τη θεραπεία ψυχής και σώματος σ’ όσους το επιθυμούν. Ειδικότερα η Θεία Ευχαριστία-Κοινωνία, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού που είναι και το σπουδαιότερο μυστήριο της Εκκλησίας, δίδεται στους πιστούς για τη θεραπεία ασθενειών ψυχής και σώματος. Η εμπειρία της Εκκλησίας μας εδώ και 2000 χρόνια έχει καταδείξει σαφέστατα για τη Θεία Κοινωνία ότι πρόκειται περί θαύματος, αφού όλους αυτούς τους αιώνες δεν έχει συμβεί η παραμικρή ασθένεια ούτε στους Ιερείς, ούτε στους πιστούς που κοινωνούν. Πρόκειται λοιπόν για το μεγάλο ιατρό των ψυχών και των σωμάτων, τον Χριστό, που μέσω της Εκκλησίας και του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας παρέχει το αληθινό φάρμακο όχι απλά για παράταση ζωής αλλά για την αληθινή ζωή.
Και δεν είναι ο ιερέας μόνο ένας δημόσιος υπάλληλος που έχει κάποια θέση στην ιεραρχία των βαθμών, αλλά πάνω απ’ όλα είναι ο φορέας της Ιερωσύνης, στον οποίο δόθηκε η χάρις του Αγίου Πνεύματος και μπορεί να τελεί τα μυστήρια μέσω της ενέργειας του Θεού, χωρίς αυτά να επηρεάζονται από τις προσωπικές του αστοχίες και λάθη. Έχουν φυσικά το δικαίωμα κάποιοι να θεωρούν όλα τα προηγούμενα παραμύθια και είναι σεβαστές και οι απόψεις τους. Αλλά ας μου επιτρέψουν να χρησιμοποιήσω το επιχείρημα της ιστορίας της Εκκλησίας εδώ και 2000 έτη, όπου φαίνεται η αλήθεια του Χριστού με την εμπειρία των πιστών και των αγίων της.
Πώς λοιπόν σ’ αυτή την τόσο κρίσιμη περίοδο της πανδημίας σταματάμε την τέλεση του μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας, σταματάμε να χορήγηση του αληθινού φάρμακου στους πιστούς; Είναι δυνατόν αυτή τη στιγμή της πανδημίας να κλείσει μια κλινική ή νοσοκομείο του συστήματος υγείας της Χώρας μας; Θα ήταν έγκλημα αν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Είναι δυνατόν οι γιατροί να σταματήσουν τις ιατρικές τους υπηρεσίες και τη χορήγηση των φαρμάκων προς τους ασθενείς; Κατά τον ίδιο τρόπο δεν είναι δυνατόν να κλείνει και το νοσοκομείο της Εκκλησίας, να σταματάει η τέλεση και η μετάδοση του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας στους χριστιανούς, γιατί με τον τρόπο αυτό στερούνται οι πιστοί το αληθινό φάρμακο θεραπείας, που είναι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.
Όπως τα νοσοκομεία παρέχουν την περίθαλψη και θεραπεία των ασθενών, έτσι θα έπρεπε και η Εκκλησία ως άλλο νοσοκομείο να παρέχει τούτη τη δύσκολη ώρα, την πιο σημαντική βοήθεια που είναι το φάρμακό της Θείας Κοινωνίας. Και όπως οι γιατροί είναι στην πρώτη γραμμή του πυρός και με κίνδυνο της ζωής τους κάνουν ό,τι μπορούν για να σώσουν ζωές, έτσι θα έπρεπε και οι ιερείς μας σαν άλλοι γιατροί, από τη δική τους πλευρά να προσφέρουν τη βοήθειά τους τελώντας το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και να παρέχουν Σώμα και Αίμα Χριστού προς θεραπεία ψυχών και σωμάτων.
Εμποδίζονται όμως οι ιερείς μας εκ του κράτους να τελέσουν το μυστήριο. Γιατί οι ιερείς μας στερούνται του δικαιώματος τους να τελέσουν το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, ενώ άλλοι κλάδοι επαγγελμάτων που έχουν σχέση με την πώληση ειδών πρώτης ανάγκης συνεχίζουν την εργασία τους; Ας αναλογιστούμε όλοι μας, Εκκλησία και Πολιτεία, την ευθύνη μας απέναντι στους χριστιανούς. Δεν είναι δυνατόν να στερείται ο λαός της αληθινής τροφής και του φάρμακου του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Μπορεί να βρεθεί τρόπος και να γίνει το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας μόνο με το αναγκαίο προσωπικό εντός του Ναού και όσοι θέλουν να συμμετάσχουν να κοινωνούν με τους τοπικούς περιορισμούς που έχει θέσει η Πολιτεία για παρόμοιες περιπτώσεις. Το ζητούμε αυτό από τον Επίσκοπο, τους Ιερείς μας και την Πολιτεία να αγωνιστούν για την εξεύρεση λύσης και να επανέλθει η Θεία Λειτουργία με το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, το τόσο ευεργετικό για την υγεία όλων μας.
Τήνος 20 Μαρτίου 2020
Ευάγγελος Περιβολαράκης
Θεολόγος
