Γράφει ο Μανθος Πρελορέντζος

Κύκλος! Σύμβολο ιερό για όλους τους πολιτισμούς. Ο κύκλος αντιπροσωπεύει την αιωνιότητα και το άπειρο επειδή ακριβώς δεν έχει τέλος. Παρέχει τέλεια ισορροπία συμβολίζοντας έτσι τη θεία συμμετρία. Από την αρχαιότητα ακόμα επειδή οι τροχιές όλων των ουράνιων σωμάτων είναι φαινομενικά κυκλικές και αέναες, οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι τα ανθρώπινα πράγματα πρέπει να κινούνται μέσα σε κύκλο. Εξού και η φράση του Ηρόδοτου: κύκλος των ανθρωπίνων εστί πραγμάτων. Ακόμα και ο χορός θεωρείτο ιερός επειδή ήταν κυκλικός. Το βλέπουμε στους “Βάτραχους” του Αριστοφάνη όπου αναφέρει : χωρείτε νυν ιερόν ανά κύκλον (δηλαδή προχωρήστε τώρα για χορό σέ ιερό κύκλο). Στη Σαμοθράκη υπήρχε το φημισμένο Ιερό των Μεγάλων Θεών ή αλλιώς ο «Ιερός κύκλος». Για τους αρχαίους Αιγυπτίους ο ήλιος ταξιδεύει στο νερό σε κύκλο, περνώντας κάθε βράδυ πέρα από τον ορίζοντα, ενώ για πολλούς λαούς αποτελεί ένα συμπαντικό σύμβολο.

Όλα αυτά όμως φαντάζομαι ότι δεν τα γνώριζε ο Μπαρμπα Γιάννης από τον Κουρουπάδο όταν έφτιαχνε κυκλικό το αλώνι του. Έτσι βλέπεις είχε μάθει να το κατασκευάζει από τον παππού του και αυτός από τον δικό του παππού και αυτός από τον παππού και έτσι το έφτιαχναν οι παππούδες του 2500 χρόνια πριν. Μόνο που εκείνοι το ονόμαζαν «αλωή» (στα αρχαία κυκλική επιφάνεια). Αυτή είναι και η μόνη διαφορά χιλιάδες χρόνια τώρα. Μόνο στο όνομα. Κατά τα άλλα η ίδια κατασκευή, ο ίδιος τρόπος χρήσης.

Για τον Μπαρμπά Γιάννη και την γυναίκα του όπου είχαν 7 παιδιά να θρέψει, αυτός ήταν ένας διαφορετικός κύκλος. Γι’αυτόν ήταν ο κύκλος της “ζωής”. Όχι ο κύκλος της ζωής με την συμβατική έννοια ότι κάθε τι που γεννιέται στο τέλος πεθαίνει. Στον δικό του κύκλο γεννιόντουσαν όλες οι καθημερινές ανησυχίες όπως τι θα γίνει αν ψοφήσει η αγελάδα του και δεν μπορεί να σπάσει τον καρπό ή αν μια χρονιά δεν έβγαζε δημητριακά το χωράφι του ή αν αρρώσταινε και δεν μπορούσε να δουλέψει. Έτσι γι’αυτόν το αλώνι γινόταν το ο ιερότερος κύκλος της “ζωής” …για επιβίωση.