Ανησυχία ομολογουμένως προκαλεί ο αριθμός των κατασχέσεων που συντελούνται κάθε μήνα στο νησί της Τήνου. Κατάσχεση, για όσους δεν γνωρίζουν, με απλά λόγια αποτελεί η δέσμευση ακίνητης περιουσίας ενός προσώπου, για την οποία ακίνητη περιουσία όταν κατάσχεται ορίζεται και ο πλειστηριασμός αυτής (ημέρα και ώρα και τιμή πρώτης προσφοράς για το κατασχεθέν ακίνητο).
Στα πλαίσια έρευνας που πραγματοποίησα για λογαριασμό γραφείου Αθηνών διαπίστωσα ότι το πρώτο εξάμηνο του 2024 (Ιανουάριος έως Ιούνιος) σημειώθηκε αριθμός «αρνητικό ρεκόρ» κατασχέσεων στο νησί καθώς συντελέσθηκαν ούτε λίγο ούτε πολύ 17 κατασχέσεις.
Οι κατασχέσεις αφορούν ως επι το πλείστον κατοικίες, αλλά και οικόπεδα και επαγγελματικούς χώρους. Ανέκαθεν φυσικά γίνονταν κατασχέσεις στο νησί αλλά ο ανά εξάμηνο αριθμός τους ήταν από 6 έως 12 .
Τελευταία δύο χρόνια σταθεροποιήθηκε ο αριθμός σε διψήφια νούμερα και πλέον φτάσαμε τις 17 κατασχέσεις. Το φαινόμενο φυσικά δεν είναι τοπικό αλλά πανελλήνιο , ωστόσο προκαλεί εντύπωση ένα τέτοιο νούμερο σε ένα τουριστικό προορισμό με ότι συνεπάγεται αυτό ως προς τις χρηματικές εισροές στο νησί και σε μία περίοδο που υποτίθεται πως ως κράτος έχουμε εξέλθει της οικονομικής κρίσης που μάστιζε πριν 13-15 χρόνια.
Προσωπική εκτίμηση του γράφοντος είναι ότι υπάρχουν διάφοροι λόγοι που οδήγησαν σε αυτή την αρνητική αύξηση. Ένας λόγος είναι η γνωστή σε όλους μας μεταβίβαση «κοψοχρονιά» των «κόκκινων» δανείων στα funds τα οποία με τη σειρά τους ανέπτυξαν ένα μηχανισμό και μία στρατηγική κυνηγιού των οφειλετών. Και πράττουν έτσι χωρίς όμως από την άλλη πλευρά να δείχνουν διαλλακτικότητα και επιφυλακτικότητα ως προς τη λήψη ακραίων μέτρων (κατασχέσεις) όπως παλαιότερα ενίοτε έπρατταν οι τράπεζες που ήθελαν να παρουσιάσουν ένα καλύτερο και φιλικότερο πρόσωπο στην κοινωνία. Άλλος σημαντικός λόγος της αύξησης των κατασχέσεων είναι η έλλειψη ουσιαστικής νομοθετικής ασπίδας προστασίας του οφειλέτη και της κατοικίας του όπως ήταν παλιότερα τέτοια ο «νόμος Κατσέλη». Ως γνωστό ο νόμος Κατσέλη καταργήθηκε προ 3-4 ετών .
Όσες νομοθετικές ρυθμίσεις ακολούθησαν (πχ εξωδικαστικός μηχανισμός) ήταν κατά τη γνώμη μου ανεπαρκείς και ανεδαφικές καθώς αφενός έθεταν προϋποθέσεις που δεν μπορούσαν παρά ελάχιστοι να καλύψουν και να ενταχθούν και αφετέρου οι ρυθμίσεις που εξάγονταν εξ αυτών ήταν συχνά άνω των δυνάμεων των οφειλετών με υπέρογκες δόσεις που δεν μπορούσαν να καλύψουν με αποτέλεσμα αργά ή γρήγορα να οδηγούνταν σε αδιέξοδο (με μία επιφύλαξη για την προσωρινή πλατφόρμα προστασίας κύριας κατοικίας η οποία ευνόησε τον μικρό αριθμό οφειλετών που πληρούσαν τις σχετικές προϋποθέσεις) .
Ας ελπίσουμε σε ένα καλύτερο μέλλον..