Τήνος - 27η επέτειο Αρχιερατικής Χειροτονίας Καθολικού Αρχιεπισκόπου π. Νικολάου

Το Σάββατο 4 Ιουλίου 2020 ο Αρχιεπίσκοπός μας, π. Νικόλαος, γιόρτασε την εικοστή έβδομη επέτειο της Αρχιερατικής του χειροτονίας.

Στις 8 το βράδυ τέλεσε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ενοριακό ναό του Αγίου Νικολάου της Χώρας Τήνου και μαζί του συλλειτούργησαν ιερείς π. Μάρκος Βιδάλης, π. Θεόδωρος Κοντίδης, π. Ιωάννης Σκλάβος και ο διάκονος π. Μάριος Φώσκολος.

www.kantam.gr

Στην ανακοίνωση της Γραμματείας της Αρχιεπισκοπής για την Αρχιερατική επέτειο είχε γίνει υπενθύμιση, ότι κατά την Ευχαριστήρια Αρχιερατική Θεία Λειτουργία θα τηρηθούν οι οδηγίες που έχουν δοθεί από πολιτεία και Εκκλησία για την πανδημία.

Αυτό έγινε πράγματι σεβαστό και τηρήθηκε αρκετή τάξη τόσο εντός όσο και εκτός του Ναού.

Ο Σεβασμιότατος; Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου μίλησε στην παρούσα Εκκλησία και είπε:
«Σε ευλογώ Πατέρα , Κύριε του ουρανού και της γης , διότι απέκρυψες από σοφούς και συνετούς όλα αυτά και τα φανέρωσες στους μικρούς».
Με αυτά τα λόγια ο Ιησούς ευλογεί και ευχαριστεί τον Θεό Πατέρα διότι αποκάλυψε και γνώρισε το λόγο του «στους μικρούς». Αυτή η προσευχή του γίνεται με την παρουσία της μικρής ομάδας των μαθητών του που τον ακολουθεί. Είναι η ομάδα των πρώτων μικρών και ταπεινών. Μεταξύ αυτών δεν υπάρχουν σοφοί, φιλόσο-φοι, επιστήμονες, αλλά συμπαθείς ψαράδες, απλοί υπάλληλοι, άτομα που δεν ανήκουν στην υψηλή κοινωνία.

Η Βασιλεία των ουρανών δεν είναι κτήμα των σοφών και συνετών, γιατί η Βασιλεία του Θεού δεν ανακαλύπτεται με το μυαλό του ανθρώπου αλλά ο ίδιος ο Θεός την αποκαλύπτει στην καρδιά του ανθρώπου.

«Μικρός» για το ευαγγέλιο είναι εκείνος που αναγνωρίζει την εξάρτησή του, παραδέχεται την αδυναμία του, νοιώθει την ανάγκη του Θεού, τον αναζητεί και όταν τον βρει, τον εμπιστεύεται και τον ακολουθεί.
Οι σοφοί για το Ευαγγέλιο δεν είναι βέβαια εκείνοι που με πολλούς κόπους αναζητούν την αλήθεια και προσπαθούν για την καλυτέρευση της προσωπικής ζωής τους και της ζωής των άλλων.

Οι σοφοί και οι συνετοί ταυτίζονται εδώ με τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους που αρνούνται να δεχθούν το λόγο του Χριστού και νομίζουν ότι μόνο εκείνοι γνωρίζουν την αλήθεια ενώ στην πραγματικότητα όσα γνωρίζουν και όσα διδάσκουν δεν τους ωφελούν διότι είναι μια προβολή του εαυτού τους και μία εμπιστοσύνη στις δυνάμεις και τις ικανότητές τους. Δεν συγκινούνται από το λόγο του Κυρίου που είπε: «Εγώ η οδός, η αλήθεια και η ζωή». Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι αισθάνονται εντάξει απέναντι στο Θεό διότι τηρούν τυπικά το νόμο και πραγματοποιείται εις αυτούς, αυτό που είπε ο Ιησούς: « αυτοί με τιμούν με τα χείλη τους αλλά η καρδιά τους βρίσκεται μακριά από μένα».

Δεν αισθάνονται την ανάγκη να τείνουν τα χέρια τους για να ζητήσουν κάτι από το Θεό. Νομίζουν ότι τα κατέχουν όλα ενώ στην πραγματικότητα τους λείπουν τα πάντα. Γι’ αυτό και θεωρούν το νόμο του Θεού βαρύ και δυσβάστακτο ζυγό ενώ όσοι αγαπούν το Θεό δέχονται το νόμο του Θεού ως πολύτιμο δώρο. Καταλαβαίνουν γιατί ο ίδιος ο Ιησούς λέει: « ο ζυγός μου είναι απαλός και το φορτίο μου είναι ελαφρύ». Είναι τόσο απαλός και ελαφρύς που για να τον σηκώσουμε δεν χρειάζεται να είμαστε δυνατοί και ισχυροί αρκεί να είμαστε μικροί και ταπεινοί σαν τα παιδιά, με ταπεινή καρδιά, όπως ο ίδιος ο Ιησούς: «μάθετε από μένα ότι πράος είμαι και ταπεινός στην καρδιά».

Η αυτάρκεια που αισθάνονται οι σοφοί του κόσμου, δεν είναι ποτέ μόνη της, συνοδεύεται από την υποτίμηση και περιφρόνηση των άλλων. Ας θυμηθούμε την περίπτωση του Φαρισαίου και του Τελώνη. Ο πρώτος προσεύχεται όρθιος μπροστά στο ιερό, επαινώντας τον εαυτόν του, ενώ ο δεύτερος γονατιστός στο βάθος του Ναού, κτυπά το στήθος του μετανοημένος και λέει: Ελέησέ με τον αμαρτωλό. Ο Ιησούς βεβαιώνει πως, από τους δυο, μόνο ο δεύτερος, δηλαδή ο τελώνης επέστρεψε δικαιωμένος στο σπίτι του.

Ο Ιησούς, σαν καλός φίλος, καλεί κοντά του όλους τους κουρασμένους και ταλαιπωρημένους της ζωής, από το τελώνη, μέχρι την μικρή ομάδα που τον ακολουθούσε όπου πήγαινε αλλά και τα σημερινά μικρά και μεγάλα πλήθη, αυτά που είναι σαν πρόβατα χωρίς ποιμένα, σκορπισμένα στους τέσσερις ορίζοντες και έχουν χάσει την ελπίδα τους, γιατί είναι καταπιεσμένα από τη δύναμη των ισχυρών της γης, πληγωμένα από τη βία και το μίσος, κτυπημένα από την πείνα και την αδικία. Επάνω σ’ αυτά τα πλήθη είναι που ιδιαίτερα απηχούν τα σημερινά λόγια του Κυρίου: «ελάτε σε μένα όλοι εσείς που κοπιάζετε και είστε καταπιεσμένοι και εγώ θα σας ξεκουράσω».

Αδελφοί μου και αδελφές , 54 χρόνια ως ιερέας και 27 από αυτά ως επίσκοπος πάντα διερωτόμουν: τι βρήκε σε μένα ο Κύριος και με κάλεσε να τον υπηρετήσω ως ιερέας και ως επίσκοπος. Την απάντηση μας την έδωσε το σημερινό εισοδικό άσμα που ψάλαμε σ΄αυτήν την Ευχαριστιακή Θεία Λειτουργίας μας. «Συ ακρογιάλι σαν φθάνεις για σοφούς και για πλούσιους δεν ψάχνεις μόνο σε μένα ακολούθα με λες».

Για να συνεχίσουμε, όσο ο Κύριος θέλει, να τον υπηρετούμε μαζί μέσω της Εκκλησίας μας, σας, ζητώ την προσευχή σας, τη βοήθειά σας, τη συνεργασία σας και πάνω από όλα την παρουσία του Κυρίου. Δεν μετρώ πόσοι με αγαπάτε, αλλά πόσους αγαπώ και σας βεβαιώνω ότι σας αγαπώ όλες και όλους και ιδιαίτερα εκείνες και εκείνους που δεν με αγαπούν. Είναι βέβαιο ότι η αγάπη σας με ξεκουράζει αλλά πιο πολύ με ξεκουράζει η φιλεύσπλαχνη καρδιά του Ιησού. Σ’ αυτή σήμερα όπως τότε τη Μεγάλη Πέμπτη ο Απόστολος, γέρνω και εγώ στο στήθος Ιησού όχι για να μάθω το μυστικό: πόσο καιρό θα μείνω ακόμη μαζί σας, αλλά για να νιώσω τον κτύπο της καρδιάς του για την Εκκλησία μας και να του πω: Μείνε μαζί μας Κύριε, διότι πλησίασε το βράδυ! Αμήν.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Αρχιεπίσκοπος ευχαρίστησε τους ιερείς και το διάκονο που συλλειτούργησαν μαζί του, όλες και όλους παρόντες που συμμετείχαν στην ευχαριστήρια προσευχή του, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στην παρουσία της Επάρχου Τήνου κας Νατάσσας.

Μετά τη Θεία Λειτουργία προσφέρθηκαν συμβολικά δώρα στον Αρχιεπίσκοπο από την Αδ. Θηρεσία και την κα Πόπη Σκλάβου, όπως και πλούσιο κέρασμα στον προαύλιο χώρο του Ναού προσφορά γυναικών και του Ζαχαροπλαστείου «Χάλαρη».