Το μεταναστευτικό είναι ένα εξαιρετικά ακανθώδες πρόβλημα.
Και μόνο αν κάνεις ένα πρόβλημα δικό σου τότε μόνο μπορείς να το καταλάβεις με μεγαλύτερη πληρότητα.
Φανταστείτε λοιπόν ότι είστε ιδιοκτήτης ενός μικρού σπιτιού το οποίο εκτός από εσάς δύναται να φιλοξενήσει, με μια σχετική αξιοπρέπεια, δύο άτομα επιπλέον. Δύο άτομα που μπορεί να τα ευπρεπίσει, να τα κοιμίσει σε έναν καναπέ και ένα κρεβάτι και ένα ψυγείο που μπορεί να τα ταΐσει. Αντί όμως αυτών των δύο ατόμων και δίχως κανένα κουδούνι να προλογίζει την είσοδο, ανοίγουν ξαφνικά την πόρτα σας και μπουκάρουν καμιά εικοσαριά …. Τι θα συμβεί ; Μα πολύ απλά … Όλοι θα μείνουν ξάγρυπνοι, βρόμικοι και νηστικοί …( και ο ιδιοκτήτης φυσικά… ). Το σπίτι θα αδυνατίσει να εκπληρώσει την φιλοξενία. Ο οικοδεσπότης μην αντέχοντας άλλο το ανυπόφορο θα κατηγορηθεί ως ρατσιστής και ξενοφοβικός. Θα κινδυνεύει να εκδιωχθεί στο τέλος και ο ίδιος από μια τέτοια ασφυκτικά ποσοτική επέλαση που θα αποβεί βιαίως καταχρηστική και ωμά εκβιαστική.
Την ίδια απειλή βιώνει η χώρα μας με την ανεξέλεγκτη διάσταση του μεταναστευτικού.
Η Ελλάδα δέχεται καθαρό πόλεμο. Κρατά και είναι τα σύνορα της Δύσης.
Η ηγεσία και οι αρχές της γειτονικής Τουρκίας διαπράττουν συνειδητό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Ο Σουλτάνος είναι αδίστακτος και απρόβλεπτος που ποντάρει στην άνευ όρων δυστυχία και εξαθλίωση ανθρώπινων ψυχών. Δεν ιδρώνει το αυτί του στα ευρωπαϊκά μαλώματα.
Η κατάσταση επιδεινώνεται και εκ των έσω με πρωταγωνιστή μια αντιπολίτευση που στο σύνολο της είναι λυπηρά αδύναμη, ανόητη, ανεύθυνη και αμήχανη στην καλύτερη των περιπτώσεων. Από κοντά και οι Μ Κ Ο.
Επιπροσθέτως, αριστερίζοντες αστοί παγιδευμένοι σε ιδεοληψίες ενορχηστρώνουν επικινδύνως και επιτηδευμένα. Δεν Βάζουν μυαλό. Αμολούν έναν εκ του ασφαλούς θεωρητικό και ανέξοδο ανθρωπισμό που κινείται δυστυχώς , αν όχι στην επίσημη κομματική γραμμή, σε υψηλό επίπεδο επιρροής στο όριο της προδοσίας. Ο πρώην Πρωθυπουργός ψελλίζει με τέτοια δυσκολία το αυτονόητο όπου επιτρέπει σε περαιτέρω ερμηνείες για το κλείσιμο των συνόρων … Λυπάμαι που το λέω έτσι αλλά η πατρίδα προηγείται σε κάθε περίπτωση.
Θα ήθελα ωστόσο να ομολογήσω (μιλάω πάντα με τα τωρινά δεδομένα και κρατώ μικρό καλάθι) ότι είναι από εκείνες τις λίγες φορές που αισθάνομαι ότι κάποιοι δουλεύουν για μένα. Ότι είμαι πολίτης ενός κράτος δικαίου το οποίο έδειξε δείγματα πατριωτικής πολιτικής με ψυχραιμία μετριοπάθεια και αποφασιστικότητα (πάντα για την παρούσα φάση μιλώ).
Η κυβέρνηση κατάφερε εκεί που έπασχε να κάνει στροφή 180 μοιρών και να δει το πρόβλημα κατάματα.
Ο Πρωθυπουργός πήρε και από το χέρι την ηγεσία της Ε .Ε και την ταξίδεψε εναέρια στο πρόβλημα. Ήταν ορθή απόφαση. Δεν τρέφω όμως αυταπάτες. Είμαστε μόνοι μας σαν Έθνος απέναντι σε όλο αυτό. Τα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη και η συμπάθεια της Ε.Ε δεν αρκούν για να ματαιώσουν την εικόνα μιας κουρασμένης και κατώτερης των περιστάσεων Ευρώπης. Και ο δρόμος παραμένει μακρύς, μοναχικός και επίπονος όπως εκείνος της προσφυγιάς.
Και όσο κάποιοι από μας κάθονται υπάρχουν κάποιοι άλλοι σε αυτό τον τόπο αλιείς, γεωργοί, απλοί πολίτες, στρατός, αστυνομία, λιμενικό … που δίνουν μάχη στα σύνορα, που μας κάνουν να αισθανόμαστε ασφαλείς και το ζήτημα της ασφάλειας των συνόρων πρωτεύει διαχρονικά ως θέμα υψίστης σημασίας.
Γ. Ν. Γ
