Με την σχολαστική τήρηση των μέτρων προφυλάξεων από τους κινδύνους του κορωνοϊού, τελέστηκε με κάθε επισημότητα η ετήσια πανήγυρη της υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στον ομώνυμο Ενοριακό Ναό του Κτικάδου με τη συμμετοχή του Ιερού Κλήρου της Τήνου.
www.kantam.gr
Η πανήγυρη άρχισε την παραμονή 14 Σεπτεμβρίου με την τέλεση πανηγυρικού Εσπερινού και ολοκληρώθηκε με την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία που τελέστηκε την ημέρα της πανήγυρης από τον Αρχιεπίσκοπο μας π. Νικόλαο και συλλειτούργησαν μαζί του ιερείς της Τήνου.
Στο αρμόνιο συνόδευε τα ασματικά μέρη της Θείας Λειτουργίας ο καλλιτέχνης μουσικός κ. Χρήστος Φιοράντης και έψαλε όλο το Εκκλησίασμα όπως συμβαίνει σε κάθε πανήγυρη της τοπικής μας Εκκλησίας στην Τήνο.
Στην αρχή της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας, ο π. Μάρκος Φώσκολος, εφημέριος του Ενοριακού Ναού του Αγίου Νικολάου στη Χώρα της Τήνου και του Αγίου Ιωάννη στο χωριό Σκαλάδο, παρουσίασε ένα απότμημα του Τιμίου Σταυρού του Χριστού, το οποίο περιήλθε στα χέρια από τη θεία του, σεβαστή μοναχή Μικελίνα , στην οποία κατέληξε μετά το κλείσιμο της Ιεράς Μονής των Αδελφών του Αγίου Ιωσήφ στη Σάμο και μετέπειτα στην Κέρκυρα.
Ο π. Μάρκος δώρισε αυτό το ιερό απότμημα του Τιμίου Σταυρού μέσα σε μία όμορφη λειψανοθήκη στον Ενοριακό Ναό του Κτικάδου Τήνου και τοποθετημένη σε κεντρικό σημείο του Ιερού Ναού, θα δεσπόζει του Ναού.
Ο Σεβασμιότατος μίλησε στην συναγμένη Εκκλησία και είπε:
Η ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε λίγο πριν από το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο μας παρουσιάζει έναν μοναδικό και κουραστικό νυχτερινό διάλογο μεταξύ του Θείου Δασκάλου και ενός δασκάλου του Ισραήλ, που είναι πρόθυμος να ακούσει κάθε τι που αφορά την αλήθεια, αλλά ταυτόχρονα φοβάται την ιδέα μήπως η αλήθεια του αναστατώσει τη ζωή του. Και σε αυτόν τον άνθρωπο, τόσο πρόθυμο όσο και φοβισμένο, ο Ιησούς απευθύνεται με πολύ δύσκολες και πρωτόγνωρες εκφράσεις. Μπορούμε να φανταστούμε την έκπληξη του Νικόδημου όταν άκουγε από τον Ιησού αλήθειες και γεγονότα για τα οποία ποτέ δεν είχε ακούσει παρά το γεγονός ότι ήταν δάσκαλος στον Ισραήλ: η ανάβαση στον ουρανό εκείνου που κατέβηκε από αυτόν. το φίδι της ερήμου που το σύμβολο του σταυρού , μέσω του οποίου θα πραγματοποιηθεί η σωτηρία του ανθρώπου · Ο Θεός που στέλνει τον Υιό όχι για να καταδικάσει, αλλά για να σώσει.
Όμως σίγουρα και η δική μας αντίδραση συχνά δεν είναι διαφορετική, παρόλο που γνωρίζουμε ότι αυτά λέχτηκαν από Εκείνον που είναι: η οδός, η αλήθεια και η ζωή.
Μήπως και εμείς συχνά δεν αντιδρούμε με τον ίδιο τρόπο όταν ακούμε ότι ο σταυρός είναι ο θρόνος του Σωτήρα και Βασιλιά Χριστού;
Αν θέλουμε κάτι να καταλάβουμε από το μυστήριο του Χριστού, ας σταθούμε για λίγο ενώπιον του Σταυρού του Ιησού με τους λίγους που παρέμειναν εκεί μέχρι την τελευταία στιγμή. Τον Απόστολο της αγάπης Ιωάννη με μερικούς άλλους άντρες. Τη Μητέρα του Ιησού με μερικές άλλες γυναίκες. Είναι εκεί, βλέπουν, πονούν, θρηνούν αλλά παραμένουν κοντά στον Ιησού. Δεν τον εγκαταλείπουν ούτε αυτή την τρομερή στιγμή. Γύρω από το σταυρό κινούνται και πολλοί άλλοι αλλά χωρίς πρόσωπο και χωρίς όνομα. Υπάρχει πολύ πλήθος, αλλά είναι απλώς εκεί διότι δεν θέλει να χάσει το θέαμα.
Δίπλα στον σταυρικό θρόνο του Ιησού υπάρχουν και άλλοι δύο σταυροί που όμως δεν είναι θρόνοι δόξας όπως ο δικός του. Εκείνο που εντυπωσιάζει όμως είναι ότι και ο σταυρός του μετανοήσαντα μετατρέπεται και αυτός σε σημείο σωτηρίας. Ο Σταυρός με τη συγνώμη μαζί και τη θεϊκή ευσπλαχνίας που ακολουθεί φέρνει τη σωτηρία. Ο σταυρός του ληστή μετατρέπεται και αυτός από τον εσταυρωμένο Χριστό λυτρωτικός. Είναι ο δικός μας Σταυρός που κατασκευάζουμε με τη δική μας αμαρτία ο Ιησούς τον μετατρέπει σε σωτηρία
Εκεί στον τόπο της θυσίας και της θεϊκής αγάπης οι στρατιώτες της υπηρεσίας εκτελούν εντολές, όλα όμως τους φαίνονται περίεργα και θέλουν να έχουν ένα ενθύμιο. Μοιράζονται μεταξύ τους τα ενδύματά αυτού του καταδικασμένου, διότι ίσως είναι η πρώτη φορά που εκτελούν ένα αθώο, ένα δίκαιο, ένα άνθρωπο που το μόνο κακό που έκανε ήταν ότι αγάπησε , ότι θεράπευσε , ότι μίλησε με τρόπο που κανένας μέχρι τότε είχε μιλήσει. Όμως δείχνουν σεβασμό για τον άραφο χιτώνα του και δεν τολμούν να τον σχίσουν. Είναι αυτό που ενώ δεν τόλμησαν οι στρατιώτες το τολμήσαμε εμείς οι Χριστιανοί. Τον σχίσαμε και τώρα μαλώνουμε ποιος διαθέτει το πιο μεγάλο μερίδιο.
Εκεί στον Γολγοθά υπάρχουν και οι περίεργοι, οι χλευαστές που ζητούν ακόμη και εκείνη τη θλιβερή στιγμή ένα θαύμα. Αλλά αυτό δεν το ζητούν για κάποιον τυφλό, για κάποιον λεπρό, για κάποιον νεκρό για κάποιον παράλυτο αλλά για τον ίδιο το Χριστό: «Αν είσαι Υιός του Θεού κατέβα από το Σταυρό και τότε θα πιστέψουμε» Αν όμως ο Ιησούς κατέβαινε από το σταυρό τότε θα αποδείκνυε ότι δεν είναι ο Υιός του Θεού, δεν είναι η ενσαρκωμένη αγάπη του Θεού, δεν είναι ο ίδιος ο Θεός. Σ’ αυτόν τον πειρασμό ο Ιησούς απαντά με το σωτήριο «τετέλεσθαι» και ξεψυχά. Όλα έγιναν όπως τα είχε προβλέψει ο Θεός Πατέρας, και τότε παραδίνει το Πνεύμα του στα χέρια του.
Ο Ιησούς δεν κατέβηκε από το Σταυρό. Δεν άκουσε τους χλευαστές, δεν καταράστηκε τους σταυρωτές, αντίθετα δείχνει τόσο μεγάλη αγάπη και γι’ αυτούς. Τους δικαιολογεί ενώπιον του Πατέρα του και του ζητά να τους διότι δεν ξέρουν τι κάνουν.
Τώρα Εκείνος κάθεται στα δεξιά του Πατέρα, στον Βασιλικό θρόνο της ουράνιας δόξας και μας υπενθυμίζει ότι ο σταυρός είναι ο δρόμος του κάθε μαθητή και μαθήτριας του οφείλει να σηκώσει και να τον ακολουθήσει.
Ο Σταυρός που φέρνουμε, μπορεί κάποιες στιγμές και κάποιες μέρες της ζωής μας να είναι πολύ βαρύς και σαν τιμωρία μας να μας φαίνεται. Όμως ο Σταυρός δεν είναι τιμωρία είναι σωτηρία. Γι’ αυτό και δεν τον φέρνουμε μόνοι μας, είναι ο ίδιος ο Χριστός που γίνεται δικός μας Κυρηναίος. Ο Σταυρός που σήκωσε ο Χριστός είναι ο δικός μας σταυρός, εμείς τον κατασκευάσαμε και ο καθένας μας έχει το δικό του μερίδιο και τη δική του ευθύνη. Αυτόν το Σταυρό ο Χριστός μετέτρεψε σε Ανάσταση.
Αυτόν σήμερα τιμούμε, αυτόν σήμερα προσκυνούμε, αυτόν σήμερα όλοι οι Χριστιανοί ανατολής και δύσης υψώνουμε ενώπιον μας και ενώπιον όλης της ανθρώπινης κοινωνίας και με πίστη αναφωνούμε: «Τον Σταυρό σου προσκυνούμε Δέσποτα και την Αγία σου Ανάσταση δοξάζουμε». Αμήν.
