της Μερόπης Παπαδοπούλου
www.kathimerini.gr
Δεν νομίζω να είναι πολλοί οι οινογράφοι που μπορούν να περηφανευτούν πως έχουν ζήσει έναν αμπελώνα από τη γέννησή του. Θα μου επιτρέψετε λοιπόν σήμερα να περιαυτολογήσω πως εγώ έχω δει τέσσερις! Μεγάλο μέρος των αμπελώνων του Αποστόλη Μούντριχα, αλλά και του Κτήματος Παυλίδη, στη Δράμα. Έχω δει να γεννιέται ο πρότυπος αμπελώνας του La tour Melas μέσα από έναν βραχότοπο και έχω καμαρώσει νεογέννητους στην κυριολεξία τους Τηνιακούς Αμπελώνες, όπου και θα σας ταξιδέψω σήμερα.
Γυρίζω λοιπόν τον χρόνο πίσω και ένα ανοιξιάτικο πρωινό του 2005 αποβιβάζομαι στο λιμάνι της Τήνου με τον Αλέξανδρο Αβατάγγελο και τον Θάνο Φακορέλη, τον τότε οινολόγο που σχεδίασε τους Τηνιακούς. Ο Μιχάλης Τζανουλίνος, πρωτεργάτης πάντα στην ομάδα, οδηγεί γρήγορα και μας ανεβάζει ψηλά. Αντιγράφω από το ρεπορτάζ μου στον Οινοχόο: «Το τοπίο αλλάζει και ο αέρας, παρά τον ήλιο, σε περονιάζει. Στρογγυλές θεόρατες πέτρες που ακουμπούν η μία στην άλλη σε μια ευαίσθητη ισορροπία σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι οδοιπορείς σε έναν τεράστιο πίνακα του Τσόκλη. Πολύ πιο όμορφο όμως. Γιατί εδώ, καταμεσής στο άγριο τοπίο, φυτρώνουν τα νιούτσικα αμπελάκια. Γιατί Στεγαστά, Μιχάλη;».
«Εδώ ήταν παραδοσιακά αμπελώνες… Όταν τρυγούσαν, επειδή ήταν πολύ δύσκολο να μεταφερθούν τα σταφύλια στο χωριό, γιατί δεν υπήρχε δρόμος, τα πατούσαν επιτόπου. Ο καιρός όμως δεν χαρίζεται εδώ. Βλέπεις πώς φυσάει… Έτσι, για να προστατεύσουν την παραγωγή τους, έφτιαχναν μικρά χαμηλά στεγασμένα πατητήρια, τα στεγαστά. Κι έμεινε το όνομα στην περιοχή».
Πέρασαν χρόνια πολλά και οι Τηνιακοί Αμπελώνες δημιούργησαν και δημιουργούν μεγάλα κρασιά. Ασύρτικα και Μαυροτράγανα ξακουστά στα πέρατα του κόσμου, κρασιά που προέρχονται από Terroir μαρμάρου, όπως χαρακτηριστικά λέει ο Gerard Margeon (διαφεντεύει το κρασί σε όλα τα εστιατόρια του Ducas στην υφήλιο), που συμμετέχει στην ομάδα του Τ-oinos, με τον Master Vigneron Stephane Derenoncourt και μαζί με οινολόγους και αμπελουργούς οδηγούν το άρμα Τ-ΟΙΝΟΣ μπροστά.
Έγραφα το 2005 :«Δεν ξέρω αν ο Αλέξανδρος Αβατάγγελος θα αποσβέσει ποτέ την επένδυσή του. Δεν ξέρω πότε –και αν– θα παραχθεί το μεγάλο κρασί». Σήμερα, ακόμη δεν ξέρω αν ο Αβατάγγελος έχει αποσβέσει την επένδυσή του. Σίγουρα όμως έχει φτιάξει τα μεγάλα κρασιά και σίγουρα άνοιξε τον δρόμο του κρασιού στην Τήνο, στον οποίο περπατούν με επιτυχία πολλοί καλοί παραγωγοί.
→ Η αφορμή για το σημερινό κείμενο ήταν ένα μπουκάλι Μαυροτράγανο Τ-oinos που μου έστειλε ο Αλέξανδρος Αβατάγγελος. Με την πρώτη γουλιά βούτηξα σε ένα πέλαγος αρωμάτων. Μοσχομύριζε άγρια ρίγανη και βότανα τηνιακά, αυτά που ανεμίζουν τα ξερά κυκλαδίτικα καλοκαίρια στον αέρα του νησιού. Και λουλούδια μεθυστικά, που θυμίζουν πασχαλιά και καλοκαιρινά ζουμερά στιβαρά μαυροκέρασα και πιπέρια! Τανίνες μαλακές από το άγγιγμα ενός χρόνου των δρύινων βαρελιών. Ένα κρασί που λοιδορεί τον χρόνο και τον προκαλεί σε αγώνα αντοχής, με το πυκνό μαυροκόκκινο χρώμα του να υπόσχεται αποδράσεις στον Οίνοπα Πόντο.
