……….ζητώντας βοήθεια, για να στηρίξει με την σειρά της την τοπική κοινωνία, για την οποία θεσμοθετήθηκε και καλέστηκε να υπηρετήσει!!! Γιατί μόνο, αν γίνονταν, μια υπηρεσία, όπως το Κέντρο Υγείας Τήνου, να πάρει μια ανθρωπόμορφη υπόσταση, μόνο τότε θα μπορούσε να ακουστεί η κραυγή του, φθάνοντας ακόμη και στα πιο εκλεπτυσμένα, κατά τα άλλα, βαρήκοα ώτα!!!
Ας το ακούσουμε λοιπόν με σεβασμό, όταν μας λέει …..
…..‘από τότε, που εγκαινιάστηκα, για να υπηρετήσω αυτή την νησιώτικη κοινότητα λίγες, έως σπάνιες, ήταν οι στιγμές που αισθάνθηκα ότι πραγματικά με αγάπησαν, εκείνοι που με εντολή τους στήθηκα. Μάλλον, μετρημένες ήταν οι θωπεύσεις που δέχθηκα……! Μια, από αυτές, ήταν όταν με παρουσίασαν τότε…., στη μακρινή δεκαετία του ’80, που, μέσω εμένα, έταξαν λαγούς με πετραχήλια στους συνομηλίκους σου (εσάς, που τότε ανοίγατε πανιά, για να εγκατασταθείτε στο νησί, είτε ως ζευγάρια, είτε ως μαστοράντζα, είτε ως άτομα που θα εργαζόσασταν σε υπηρεσίες του νησιού και αρχίζατε να κτίζετε τις οικογένειες σας, είτε ως….,) αλλά και σε δύο γενιές πριν από εσάς, τότε που προσπαθούσαν να πείσουν ότι στο νησί υπήρχε πια, υψηλού ή διαφορετικού επιπέδου, δημόσια παροχή Πρωτοβάθμιας Υγείας!!!
‘μόλις μπήκε το κλειδί, άρχισαν σιγά –σιγά να φαίνονται τα πρώτα γκρίζα σύννεφα….τρεις- τέσσερις υπάλληλοι, μία ήσουνα εσύ, αναλαμβάνοντας να εκτελεί, ο καθένας, δυο και τρείς υπηρεσίες, πέρα από τη δική του, για να βοηθήσει έναν, κάθε φορά, αγροτικό ιατρό, που κολυμπούσε δίχως προσωπικό, ανάμεσα σε θανάτους, γέννες, ατυχήματα και ότι έφθανε στα σκαλιά μου. Δεν θυμάσαι;;;, ο οδηγός έκανε και τον χειριστή ακτινολογικού, ο κλητήρας τον οδηγό,…..,γιατί, νομίζατε, ότι έτσι θα πάρω μπροστά…’
‘για αμέτρητα χρόνια έτσι σερνόμουν, δίχως, κανενός υπεύθυνου, ίχνος ντροπής για την υποβαθμισμένη παροχή δημόσιας υγείας και φροντίδας. Βέβαια, δεν μπορώ να μην πω, ότι βρέθηκαν, διαχρονικά, και κάποιοι ιθύνοντες, ντόπιοι παράγοντες που χτύπησαν τη γροθιά τους, ανεξαρτήτως αν αυτοί που τους διόριζαν είχαν την ίδια παραταξιακή ταυτότητα, αλλά….είναι αυτό που λέμε ένας, ίσον κανένας….και φυσικά κατάφερναν κάτι λίγο και για λίγο…’
‘μέσα σε όλα τα χρόνια λειτουργίας μου, ήρθαν και γιατροί με εκείνες τις αναγκαίες ειδικότητες, τόσο για μένα, όσο και για τους κατοίκους, όμως πάντα ήμουν ο φτωχός συγγενής στις Κυκλάδες….., δεν θυμάσαι τις φορές που κοκκίνιζες από ντροπή, όταν στις υπηρεσιακές σου στιγμές στη Σύρο, σου έλεγαν οι γιατροί, αντί για καλημέρα, ¨βρε Μαρία, τι κακό με αυτό το Κέντρο Υγείας σας, να μην καταφέρνετε να πάτε λίγο καλύτερα; καλά εσείς δεν ζητάτε; δεν φωνάζετε; μόνο να κονομάτε ξέρετε¨;
‘με στενοχωρούσες και εσύ όμως, όταν σε άκουγα, πάντα, στην ερώτηση, κάποιων εκτός και εντός Τήνου, ¨πως πάει το Κέντρο Υγείας;¨ να απαντάς: ¨χειρότερα, από τότε που διορίστηκα, γιατί δεν γίνεται να συγκρίνεται το 1987 με μια δεκαετία μετά¨…..ξέρεις, μου θύμιζες τα χάλια μου, μου θύμιζες ότι δεν είχα την δυνατότητα να σας καλύψω…, και οι δεκαετίες περνούσαν και ήλπιζα συνεχώς, πως εκτός από το υπόλοιπο προσωπικό, που, βέβαια, μου είστε απαραίτητοι, γιατί σώζετε καταστάσεις θα σας ήθελα να συντροφεύετε και να συμπορεύεστε, φυσικά και με τους αγροτικούς ιατρούς (θητείας), αλλά και με εκείνους του γιατρούς που θα πλαισίωναν ένα δημόσιο χώρο παροχής Πρωτοβάθμιας Υγείας και Φροντίδας, άξιο του νησιού σας.
‘τώρα ψυχοραγώ, βουλιάζω και δεν βλέπω να αλλάζει η τακτική του κόσμου του νησιού στα θέλω και στην απαίτηση για κάτι καλύτερο…., ξέρεις όμως, μαζί με εμένα χάνονται πολλά και για εσάς, για όλους σας, ακόμη και γι αυτούς που έχετε τον τρόπο σας!!!! Γιατί, πρώτον, οι ιδιώτες ιατροί, αν πάει να στραβώσει κάτι, σε εμένα θα σε στείλουν και, δεύτερον, και ίσως πιο σπουδαίο, μπορεί να μην προλαβαίνει η περίπτωση σου ταξίδι εκτός Τήνου!!!!
Αγαπητοί μου συνδημότες, το ανθρωπόμορφο Κέντρο Υγείας Τήνου το ακούσαμε…., δεν κινδυνολογώ αλλά δεν χαϊδεύω κιόλας!! Η διοίκηση του Κέντρου Υγείας, σε όλα τα επίπεδα, είναι αδρανής και ίσως η πιο κοντινή μας, αυτή από ντόπιους ανθρώπους, να έχει κουραστεί να ακούει υποσχέσεις και να είναι συνεχώς στην αναμονή!!! Οι παροχές Πρωτοβάθμιας Υγείας και Φροντίδας, σε επίπεδο Κέντρου Υγείας, είναι ανύπαρκτες!! Ίσως, θα ήταν καλύτερα να ονομάζεται Περιφερειακό Ιατρείο με, περίπου, πλήρες λοιπό προσωπικό, που λειτουργεί με αγροτικούς ιατρούς και μάλιστα, αυτή τη στιγμή, κλέβοντας και τους διορισμένους αγροτικούς των χωριών του νησιού. Τα καρδιολογικά και παιδιατρικά περιστατικά καλύπτονται μόνο, αν υπάρχουν οι σχετικοί ιατροί στο ωράριο τους ή σε εφημερία. Από εκεί και πέρα, οι εφημερίες του μηνός καλύπτονται από Μικροβιολόγο και από Οδοντίατρο (ειδικότητες μόνο για τον χώρο τους).
Αγαπητοί μου συνδημότες, η δική μου εργασιακή σχέση με το Κέντρο Υγείας είναι στο τέλος της, αλλά, φεύγω και δεν μπορώ να παραδεχθώ αυτό που συμβαίνει σήμερα!! Η ‘ζωή’ του Κέντρου Υγείας είναι σε οριακό σημείο ή μάλλον ξεπέρασε και αυτό το σημείο και οι υπηρεσίες παρέχονται σε ναυαγοσωστικό επίπεδο!!!!!! Σήμερα, τώρα, πρέπει να απαιτηθεί η ιατρική στελέχωση!!
Δεν υπάρχει περιθώριο ούτε μιας ημέρας και δεν πρέπει να αναμένουμε πια, από τα υψηλά επίπεδα, τα μπαλώματα εκείνα, που θα αποφασίσουν να μας κλείσουν τα μάτια!!! Δηλαδή, ένα γιατρό για 15 ημέρες το μήνα και για δυο με τρεις φορές το χρόνο και μάλιστα την τουριστική περίοδο!!! Πρέπει να απαιτήσουμε να γίνουν όλοι οι διορισμοί των ιατρών, του οργανογράμματος, με την ίδια προκήρυξη!! Κατασκευάζουν νόμους σε μια νύχτα, ας φτιάξουν νόμο με υποχρεωτική θητεία σχετικών ειδικοτήτων σε νησιωτικές περιοχές και αυτό να μετρά και ως κίνητρο εξέλιξης, κ.λπ., κ.λ.π.
Αγαπητοί μου συνδημότες, η κάθε Δημοτική Αρχή πάντα προσπαθεί, κατά το δυνατόν, να συμβάλει και να στηρίξει το Κέντρο Υγείας με διάφορες ενέργειες, γιατί σκέφτεται, και έτσι πρέπει, το καλύτερο για τους δημότες. Όμως είναι ένας θεσμός του νησιού και όχι ο μοναδικός!! Είμαστε πολλοί, έχουμε αμέτρητους συλλογικούς φορείς εδώ και στην Αθήνα, έχουμε πολλούς φορείς που δραστηριοποιούνται με τον κάθε επισκέπτη και τουρίστα του νησιού. Ας αλληλοστηριχτούμε και ας πάρει ο καθένας προσωπικά και συλλογικά την ευθύνη να πείσουμε ότι δικαιούμαστε ενός άλλου επιπέδου παροχή Πρωτοβάθμιας Υγείας και Φροντίδας, επιπέδου Κέντρου Υγείας, ούτε περισσότερο αλλά ούτε και λιγότερο!!!
Η μοίρα, για τους γονείς μας, τότε, αλλά και τα δικά μας, σημερινά, θέλω μας έταξαν να ζούμε σε νησί, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τιμωρούμαστε με μειωμένες θεσμικές παροχές!!!
Η φωνή του Κέντρου Υγείας, που σας μετέφερα, είναι ένα χρωστούμενο ευχαριστώ, προς αυτό, αφού μου χάρισε άπλετες όμορφες στιγμές!!!! Ας το στηρίξουμε με τις δικές μας φωνές!!!
Μαρία Στ. Δελατόλα – Παγανέλη