Εν τέλει ποια είναι η παρένθεση στη ζωή των νησιών του Αιγαίου, το μακρύ, ξέφρενο καλοκαίρι ή ο γλυκύς, αισθαντικός χειμώνας; Εξαρτάται ποιο παράθυρο ανοίγει κανείς για να κοιτάζει τη ζωή. Του ξενοδοχείου που τον φιλοξενεί ή του σπιτιού του. Ο επισκέπτης θεωρεί πραγματική ζωή του νησιού την καλοκαιρινή, ενώ ο αυτόχθονας τη βλέπει ως παρένθεση στον αυθεντικό βίο του όλες τις άλλες εποχές. Κι έρχεται η ώρα που ο υποψιασμένος ταξιδευτής βαριέται να κοιτάζει από το παράθυρο του θερινού επισκέπτη και τολμά να κοιτάξει, εκτός εποχής, από το ιθαγενές παράθυρο, για να ζήσει την αυθεντική ζωή των νησιών το φθινόπωρο, το χειμώνα και την άνοιξη, όταν τον ρυθμό δίνουν οι αυτόχθονες. Καλή ώρα όπως εμείς τώρα, τέλη φθινοπώρου, στην Τήνο, όπου αναμειχθήκαμε στις εσωτερικές υποθέσεις και στα ιερά και όσια των μονίμων κατοίκων της.
Ι. «Παρενθέσεις της γης» ή εσωτερικά τοπία
Τα λευκώματα τέχνης, λοιπόν, σε βάζουν στο ταξίδι, πριν, ακόμη, αυτό ξεκινήσει στην πραγματικότητα. Ένα σχέδιο του σπουδαίου ζωγράφου και καθηγητή στη φημισμένη παρισινή «Μποζάρ» Λεονάρντο Κρεμονίνι «κτισμένο» με ξερολιθιές, με έστειλε στα αντιπροσωπευτικά, εσωτερικά τοπία της Τήνου πριν φτάσω εκεί. Ένας λαβύρινθος στρωμένος με ένα λεπτό κάλυμμα γης, ίδιος και απαράλλακτος με το σκαρίφημα ενός παλαιολιθικού οικισμού, όπως επέζησε σε πείσμα των χιλιετηρίδων που πέρασαν από επάνω του σκορπίζοντας τα κτίσματα και αφήνοντας μόνο τα θεμέλια. «Οι παρενθέσεις της γης» του ζωγράφου, ζωγραφισμένες το 1971 και 1972, μπορεί να είναι εμπνευσμένες από τα τοπία της καταγωγής του από τη μεσογειακή Ιταλία, αλλά, αυτό είναι το θαύμα της δυναμικής τέχνης, αυτές οι παρενθέσεις της ζωής επάνω στον άγριο βράχο, κήποι που απλώνουν τις ρίζες τους οι λιγοστοί άνθρωποι που τους έλαχε μια σκληρή πατρίδα, μπορεί να είναι οπουδήποτε στη μεγάλη θάλασσά μας.
Remaining Time-0:00
Fullscreen
Mute
Και τώρα, ξαφνικά, σε μια αποστροφή του δρόμου, οι χαριεντίζουσες, όσο και αδρές, γραμμές της σινικής μελάνης και η αιθέρια διαφάνεια της ακουαρέλας μοιάζουν να ζωντανεύουν σε τοπίο που περιγράφει τη μεταφυσική πραγματικότητα του Αιγαίου, τις παρενθέσεις της ζωής του, χειμώνα καιρό. Κρατάς την Τήνο από το ψηλό ζωνάρι της και ταξιδεύεις στην ενδοχώρα, έχοντας ανάπρωρα τους ενάντιους ανέμους, προς Κακιά Σκάλα και Παναγία Βουρνιώτισσα, μέσα από ένα πάρκο, διάσπαρτο με λίθινους σχηματισμούς. Και κάτω, στο μικρό οροπέδιο, ο λαβύρινθος των ξερολιθιών, το σχέδιο του Κρεμονίνι ολοζώντανο, με τα «μνημεία» των σμιλεμένων από τη βροχή και τον αγέρα γρανιτένιων ογκόλιθων που κύλισαν από ψηλά και σταμάτησαν στο ίσιωμα. Πρόγευση Βωλάξ.
