Με σφοδρή κακοκαιρία και χιονόπτωση η Τήνος εόρτασε σήμερα την θεομητορική εορτή του Ευαγγελισμού στον πανίερο Ναό της Παναγίας.
Ιερούργησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σύρου και Τήνου κ. Δωρόθεος Β’ περιστοιχούμενος από τον Αρχιερατικό Επίτροπο της ιεράς νήσου Πρωτοπρ. Γεώργιο Φανερό, τον Αρχιμ. Ιάκωβο και διακόνους του Ναού, του Πρωτοψάλτη κ. Στυλ. Κοντακιώτη και του Λαμπαδαρίου κ. Μιχ. Γιαννίτση διακονησάντων τα ιερά αναλόγια με τη συμμετοχή των πιστών τηρούντων τα υγιειονομικά μέτρα προστασίας.
Κατά δε την ώρα της Δοξολογίας και με τη συμμετοχή του διατελέσαντος Αρχιεπισκόπου Ρ/Καθολικών Νάξου-Τήνου κ. Νικολάου, του Βουλευτού των Κυκλάδων της Ν. Δημοκρατίας κ. Φίλ. Φόρτωμα εκπροσωπούντος το Ελληνικό Κοινοβούλιο, της Επάρχου Τήνου, του Δημάρχου Τήνου, του Λιμενάρχη Τήνου, του Διοικητού του ΑΤ Τήνου, του Διοικητού του Πυροσβεστικού Κλιμακίου Τήνου, της Αντιδημάρχου Τήνου, του Αντιπροέδρου και μελών της Διοικούσης Επιτροπής του Ιερού Ιδρύματος, του επικεφαλής της μείζονος Αντιπολίτευσης του Δήμου Τήνου, Δημοτικών συμβούλων, προέδρων συλλόγων και φορέων, ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του μεταξύ άλλων ανέφερε: «…σήμερα η ιστορία ξεφυλλίζει έναν τόμο 400 χρόνων, που οι σελίδες του δεν είναι γραμμένες με μελάνι, αλλά με αίμα και ευωδιάζουν από την οσμή του θυμιάματος και του ιδρώτα των ηρώων και των αγωνιστών προγόνων μας.
29 Μαΐου 1453, τότε στους πύργους των Θεοδοσιανών Τειχών της Βασιλευούσης των πόλεων που εμεγαλούργησε για 1100 χρόνια σε ολόκληρο τον κόσμο, τον δικέφαλο αετό αντικαθιστούσε η τουρκική ημισέληνος.
25 Μαρτίου 1821, στην Αγία Λαύρα, η άλλη σημαία, το λάβαρο της επανάστασης ξεσήκωνε τους Έλληνες, για να υποστέλλονται
ολίγον κατ´ ολίγον τα οθωμανικά τρόπαια και να ανυψώνεται παντού η ένδοξη γαλανόλευκη ελληνική σημαία!
Σήμερα που εορτάζουμε την επέτειο των 200 χρόνων από την Επανάσταση, εμείς εδώ, αλλά και ο απανταχού της γης Ελληνισμός, οφείλουμε να διερωτηθούμε αλλά και να απαντήσουμε, πώς έζησε 400 χρόνια το ένδοξο Γένος των Ελλήνων.
Πώς επεβίωσε και πώς παρέδωσε στην ιστορία και τον χρόνο την πατρίδα μας, όπως είναι σήμερα. Έζησε και αναγεννήθηκε, γιατί οι πατέρες μας στα 400 χρόνια της σκλαβιάς διέσωσαν την ορθόδοξη πίστη.
Θα το επιμαρτυρεί εις τούς αιώνες των αιώνων η αγχόνη του πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’ στην κλειστή κεντρική πύλη μέχρι σήμερα του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως όπου απαγχονίσθηκε την ημέρα του Πάσχα του 1821.
Θα το επιμαρτυρεί ο θάνατος του πρώτου Επισκόπου, ήρωος του αγώνα Σαλώνων Ησαΐα, που έχασε τη ζωή του στα υψώματα Χαλκώματα όταν χάθηκε η μάχη με τον Ομέρ Βρυώνη και η κεφαλή του αποτμηθείσα ετέθη κατ´ ενώπιον των οφθαλμών του Αθανασίου Διάκου την ώρα του μαρτυρικού και ηρωικού θανάτου του. Το επιμαρτυρεί ο γέρων Σαμουήλ στο Κούγκι.
Διέσωσαν οι πατέρες μας τα ελληνικά γράμματα και την ελληνική παιδεία, τον Όμηρο, την αρχαία ελληνική τραγωδία, τα συγγράμματα των Ελλήνων πατέρων, όπως τα απαθανάτισε στον πίνακα «το κρυφό σχολειό» ο Τήνιος Νικόλαος Γύζης το 1855.
Διέσωσαν τον πολιτισμό μας και την ιστορία μας και δεν εκάμφθησαν να δημιουργούν και να κτίζουν θαύματα, όπως η πόλις θαύμα του 19ου αιώνα, η Ερμούπολη, η κατ’ έναντι των οφθαλμών της ιεράς νήσου Τήνου πρωτεύουσα της Πορφυρογέννητης κόρης του αρχιπελάγους, νήσου Σύρας.
Τα 400 χρόνια της σκλαβιάς, που θα τα υπενθυμίζουν πάντοτε και οι 400 πτυχές της φουστανέλας τον τσολιάδων, που φρουρούν το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου, στην ιστορική πόλη των Αθηνών, τα 400 αυτά χρόνια δε στάθηκαν ικανά για να κάμψουν το φρόνημα των πατέρων μας. Γι’ αυτό σήμερα κάνουμε ορθόδοξα τον σταυρό μας και χριστιανικά.
Γι’ αυτό σήμερα μιλάμε ακόμα την ελληνική γλώσσα. Γι’ αυτό σήμερα διαβάζουμε τον Όμηρο και τους αρχαίους Έλληνες τραγωδούς. Γι’ αυτό σήμερα τα μνημειώδη έργα των Ελλήνων πατέρων του χρυσού αιώνα Χρυσοστόμου, Βασιλείου, Γρηγορίου και των άλλων, παραμένουν σημεία αναφοράς για την ορθόδοξη πίστη και την θεολογία μας.
Γι’ αυτό διεσώθη η υμνογραφία μας, γι’ αυτό τα Μοναστήρια μας και οι βιβλιοθήκες τους διέσωσαν όλον αυτόν τον πλούτο τον οποίον οι πρόγονοί μας, μας κατέλειπαν. Γι’ αυτό και δικαίως διοργάνωσε τις λαμπρές εκδηλώσεις η Ελληνική Κυβέρνηση στο κέντρο των Αθηνών.
Τα 400 χρόνια αυτά της σκλαβιάς ανέδειξαν μία πίστη και μία δύναμη στην ψυχή του Έλληνα μοναδική και ανεπανάληπτη. Και όλα αυτά πως έγιναν; Κάτω από την «νεφέλη την ολόφωτη» της Μεγαλόχαρης Ευαγγελιστρίας της Τήνου, της Παναγίας μας, η εύρεση της Εικόνας της οποίας το 1823 υπερμεσούντος του εθνικού αγώνα επιβεβαίωσε τα λόγια του Κολοκοτρώνη ότι «ο Θεός είχε βάλει την υπογραφή του για την ελευθερία της πατρίδος μας και δεν επρόκειτο να την πάρει πίσω»!
Τα «Χαράς Ευαγγέλια» που διεμήνυσε το ιερό Εικόνισμα ήταν η δύναμη που πήραν οι άνθρωποι εκείνοι, οι γυναίκες, οι άνδρες, τα μικρά παιδιά, οι Πατριάρχες, οι Αρχιερείς, οι Μοναχοί, οι απλοϊκοί άνθρωποι, οι εγγράμματοι, οι σοφοί, για να κινήσουν και τις καρδιές πολλών φιλελλήνων από τον τότε γνωστό κόσμο που έφτασαν εδώ, για να στηρίξουν και να υποστηρίξουν τους Έλληνες και για να καταγράψουν σε σελίδες μοναδικού μεγαλείου την ηρωική Έξοδο του Μεσολογγίου, των Ψαρών την ολόμαυρη ράχη, που η ελευθερία ούτε ένα χορτάρι δε βρήκε από τα αποκαΐδια της, για να φτιάξει στεφάνι να στεφανώσει τα πρόσωπα και τις κεφαλές των ηρώων αγωνιστών.
Σήμερα λοιπόν, που γιορτάζουμε αυτή την μεγάλη ημέρα, ανατρέχουμε και αφήνουμε την ιστορική μνήμη να μας οδηγήσει στην Αγία Λαύρα, στο Μέγα Σπήλαιο, στο Κούγκι, στο Ζάλογγο, στις Σουλιώτισσες, στον Τήνου Γαβριήλ, που υπήρξε Φιλικός, μυημένος στη Φιλική Εταιρεία, στον Αλέξανδρο Υψηλάντη, σε όλους εκείνους που ζύμωσαν και εν συνεχεία μέσα στην κάμινο της καρδιάς τους «έψησαν» το πρόσφορο με το οποίο μετέλαβαν και απετίναξαν τον οθωμανικό ζυγό και χάρισαν στην πατρίδα την ελευθερία.
Σήμερα λοιπόν, εδώ συνηγμένοι κάτω από τους θόλους του Πανσέπτου αυτού Θεομητορικού Ναού, εορτάζοντας την εορτή του Ευαγγελισμού της Παναγίας μας, εορτάζοντας την εορτή της ελευθερίας, εορτάζοντας την εορτή της Ελλάδος και του οικουμενικού ελληνισμού, εορτάζοντας τις μνήμες των Αγίων προγόνων μας, ευλαβικά κλίνουμε το γόνυ μπροστά τους και αναγνωρίζουμε πόσο μικροί και αδύναμοι και ασήμαντοι είμαστε μπροστά στη δόξα και το μεγαλείο τους.
Τους ευχαριστούμε και τους ευγνωμονούμε, γιατί χωρίς τίποτα απολύτως να περιμένουν και να προσδοκούν έδωσαν το αίμα τους για την πατρίδα μας και για το μεγάλο αγαθό που χάρισε ο Θεός στον άνθρωπο που είναι η ελευθερία.
Βλέποντας εδώ στο ιερό βήμα δεξιά και αριστερά τα παιδιά μας με τις παραδοσιακές στολές και τη Σημαία, βλέποντας τόσα παιδιά μέσα στο ναό να εκκλησιάζονται αναλογίζομαι την ευθύνη που τώρα όλοι εμείς έχουμε απέναντι στην νέα γενεά των Ελλήνων, για να της μεταλαμπαδεύσουμε στην ψυχή της αυτή την αγάπη για την πατρίδα, για την Αγία μας πίστη, για την ελευθερία, για την ελληνική γλώσσα, για να εμφυσήσουμε στις καρδιές τους, με τους λόγους μας και με τα έργα μας, την εμπιστοσύνη να φανούν αντάξιοι αυτών των Αγίων ηρώων προγόνων.
Αγαπητοί αδελφοί συνεορταστές, η Παναγία η Μεγαλόχαρη όπως έφερε εδώ τον Κολοκοτρώνη να δωρίσει το δαχτυλίδι του, όπως μου υπενθύμισε χθες ο λάτρης της και πολύ αγαπητός αδελφός Μητροπολίτης Μάνης Χρυσόστομος να ανατρέξω στα απομνημονεύματά του Μακρυγιάννη, όπου διάβασα ότι το Σεπτέμβριο του 1844 ήρθε εδώ και έμεινε 23 μέρες ταπεινός προσκυνητής στη Χάρη Της, όπως έφερε εδώ την εγγονή του ναυμάχου Κανάρη να καρεί Μοναχή στη Μονή Κεχροβουνίου και να εγκαταβιώσει μέχρι τέλους της ζωής της εκεί με το όνομα Μελάνη, όπως έφερε πολλούς άλλους ήρωες και αγωνιστές, να οδηγεί την καρδιά και τα βήματά μας, μπροστά στο ιερό Εικόνισμά Της για να μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε έναν αγώνα σήμερα για έναν πόλεμο αόρατο, της φονικής πανδημίας που έχει ενσκήψει στον πλανήτη και στην πατρίδα μας. Να τον νικήσουμε κι αυτόν, και να βγούμε σε ένα πέλαγος ειρήνης και προόδου, όπως μας αξίζει για να παραδώσουμε και ελπίδα και όνειρα στα παιδιά μας…»
Εν συνεχεία τελέσθηκε Δοξολογία, το κείμενο της οποία απεστάλη εκ μέρους της Ιεράς Συνόδου ποιηθείσα υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Εδέσσης κ. Ιωήλ, ενώ σε όλους τους εκκλησιασθέντες διενεμήθησαν Σημαίες, μετά το πέρας της οποίας εψάλη ο Εθνικός Ύμνος και υπό τις ιαχές τον εκκλησιασθέντων «Ζήτω η Ελλάδα», «Ζήτω η Ελευθέρια», Ζήτωσαν οι ήρωες του ‘21» έλαβαν πέρας οι λειτουργικές εκδηλώσεις.
Ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε σε όλους επί τη εορτή, ευχαρίστησε τον Αρχιερατικό Επίτροπο, τους Ιερείς, τους ιεροψάλτες, τους διακονητές, τους υπαλλήλους τους ιερού ιδρύματος για τον στολισμό του Ναού και των αυλείων χώρων.
Κατά την ώρα της διανομής του αντιδώρου διενεμήθησαν μικρά έντυπα με την ιστορία της Ελληνικής Σημαίας και του Εθνικού Ύμνου, εκδόσεις της Ιεράς Μητροπόλεως.
Εν συνεχεία οι τα πρώτα φέροντες μόνον, μετέβησαν στο Ηρώον της πλατείας Ελευθερίας της πόλεως της Τήνου, όπου εψάλλη Επιμνημόσυνος Δέησις και κατετέθησαν Στέφανοι.
Φωτογραφίες: Δήμητρα Φανερού
