Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 4755/2019 ΤΟΥ ΣτΕ ΚΑΙ ΤΟΥ Ν4521/2018 ΠΡΟΣΕΦΥΓΕ ΣΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ!
ΠΟΙΟΣ ΚΑΤΕΘΕΣΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗ; Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ, Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ Η Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ;
ΤΗΝΙΑΚΟΙ ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ!
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ ΤΟΥ ΤΗΝΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ, ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΘΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΟΤΙ ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΩΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΜΑΣ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ;
ΤΙ ΘΕΣΗ ΠΑΙΡΝΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ Η ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ;
Το 2014 με νομοθετικό πραξικόπημα της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, με το νόμο 4301, ανατράπηκε το νομικό καθεστώς του Πανελληνίου Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου και δρομολογήθηκε η προοδευτική υπαγωγή του στην Εκκλησία, μετά από 189 χρόνια διοικητικής αυτονομίας. Εναντίον της εκτροπής αυτής ακολούθησε σθεναρός αγώνας των πολιτών της Τήνου και τελικά, με τον νόμο 4521/2018 το Ίδρυμα επανήλθε στην προηγούμενη κανονικότητά του.
Η Εκκλησία προσέφυγε κατά της συνταγματικότητας του νόμου 4521/2018, πλην όμως η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας με την 4755/2019 ομόφωνη (25-0) απόφασή της απέρριψε τις αιτιάσεις της Εκκλησίας και διευκρίνισε τον χαρακτήρα του Ιερού Ιδρύματος. Συγκεκριμένα έκρινε ότι:
(α) ο καθορισμός του τρόπου διοίκησης του Π.Ι.Ι.Ε.Τ., το οποίο είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, λόγω του διττού χαρακτήρα που έχει, δεδομένου ότι, αφενός εκφράζει το θρησκευτικό συναίσθημα των Ορθόδοξων Ελλήνων, έχοντας ως βάση και σημείο αναφοράς τον Ιερό Ναό της Ευαγγελιστρίας της Τήνου, αφετέρου έχει αναπτυχθεί σε πολύμορφο οργανισμό ευαγούς Εθνικού Καθιδρύματος και της άσκησης εποπτείας του Δημοσίου σε αυτό, είναι ζήτημα διοικητικής αποκλειστικώς φύσεως και μη θεμελιώδες, δυνάμενο ως εκ τούτου να ρυθμίζεται ελευθέρως από το νομοθέτη.
(β) Η διοίκηση του Ιδρύματος ασκήθηκε επί αιώνα και πλέον υπό την εποπτεία του Κράτους, ενώ, εξάλλου, η Διοικούσα Επιτροπή του Π.Ι.Ι.Ε.Τ. από την ίδρυσή του μέχρι και το ν. 2353/1953 δεν εκλεγόταν, αλλά διοριζόταν από την Κυβέρνηση. Ενόψει αυτών και λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι ο νομοθέτης έχει ευρεία διακριτική ευχέρεια στο πλαίσιο άσκησης της αρμοδιότητάς του για τον προσδιορισμό του χρόνου έναρξης εφαρμογής μιας νομοθετικής διάταξης και δεν πλήττεται η αυτοδιοίκηση της Εκκλησίας, ούτε και η θρησκευτική ελευθερία και επιπλέον δεν αντίκειται στην αρχή της συνέχειας της διοικητικής δράσης και ορθολογικής οργάνωσης της διοίκησης και στην αρχή της αμεροληψίας». Με λίγα λόγια το ΣτΕ έκρινε ότι ο νόμος 4521 /2018 δεν είναι αντισυνταγματικός.
(γ) Επίσης το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο έκρινε ότι «…Το Π.Ι.Ι.Ε.Τ. δεν αποτελεί θρησκευτικό νομικό πρόσωπο, το οποίο προστατεύεται κατ’ άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αλλά αντιθέτως έχει αποδοθεί σε αυτό έντονος ο χαρακτήρας του «ευαγούς καθιδρύματος» με την ανάθεση ποικίλων κοινωφελών δραστηριοτήτων και αποτελεί ν.π.δ.δ. ευρισκόμενο υπό την εποπτεία του Κράτους και όχι της Εκκλησίας, ασκεί δε δημόσια εξουσία με την έκδοση ατομικών και κανονιστικών πράξεων. Στην ουσία το ΣτΕ έκρινε ότι ο καθορισμός της διοίκησης του Π.Ι.Ι.Ε.Τ. γίνεται χωρίς να παραμερίζεται ο ρόλος της Εκκλησίας της Ελλάδος στη διοίκησή του με την ανάθεση της Προεδρίας στον επιχώριο Μητροπολίτη και χωρίς να υπάρχει παρέμβαση στη θρησκευτική της αυτονομία, στην οργάνωση και διοίκηση θρησκευτικής κοινότητας ή χώρου λατρείας ή στην επιλογή θρησκευτικού της ηγέτη, και
(δ) Τέλος η ρύθμιση του άρθρου 48 παρ. 3 του ν. 4521/2018 με την οποία επανήλθε σε ισχύ η εξαίρεση του Π.Ι.Ι.Ε.Τ. από τον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, κρίθηκε δικαιολογημένη εν όψει της ιδιομορφίας του Ιδρύματος ως ευαγούς Εθνικού Καθιδρύματος, του οποίου η διοίκηση ασκήθηκε επί αιώνα και πλέον υπό την εποπτεία του Κράτους».
Την απόφαση του Ανωτάτου Διοικητικού Δικαστηρίου της χώρας έρχεται να αμφισβητήσει και πάλι η Εκκλησία της Ελλάδος ( Μητροπολίτης Σύρου-Τήνου, Αρχιεπίσκοπος, Ιερά Σύνοδος ). Στην περίπτωσή μας πρόκειται για οργανωμένη προσπάθεια της Εκκλησίας για την άλωση του Ιερού Ιδρύματος -«τα λεφτά είναι πολλά»- και, κατ’ επέκταση τον έλεγχο της τοπικής κοινωνίας, αγνοώντας τα απαράγραπτα δύο αιώνων δικαιώματα του τηνιακού λαού.
Απέναντι σε αυτή την προσπάθεια πρέπει να σταθούμε όλοι μας αντιμέτωποι, απομονώνοντας τους λιγοστούς Εφιάλτες, γιατί δυστυχώς υπάρχουν και τέτοιοι! Και το τελευταίο φύλλο συκής έπεσε! Δεν υπάρχει πλέον χώρος ούτε για υποστηριχτές του Επισκόπου μήτε για επιτήδειους ουδέτερους!
Αθήνα, 9 Νοεμβρίου 2020,
Μανώλης Σώχος,
Εντεταλμένος Δημοτικός Σύμβουλος σε θέματα Π.Ι.Ι.Ε.Τ.
