Στον Κάμπο της Τήνου, το Δημοτικό Ίδρυμα «Μουσείο Κώστα Τσόκλη», ανοίγει από την 1η Ιουλίου με την έκθεση «Δέηση» και θέμα εφέτος, το Δέντρο σε διάφορες μορφές του.
Ο Κώστας Τσόκλης γεμίζει τις αίθουσες του μουσείου με κλαριά, μετασχηματίζει απλά ξύλα σε κορμούς δέντρων, ενσωματώνει ένα δοκάρι από ράγες τρένου, στη μέση μιας καθρεφτένιας κατασκευής, και in situ, επικολλά χαρτιά – φύλλα, μεταμορφώνοντάς το σ’ ένα ανθισμένο δέντρο, που συνοδεύει τα νέα έργα που δημιούργησε αυτή τη χρονιά, κάτω από την πίεση των δυσάρεστων γεγονότων. Αυτά τα έργα θυμίζουν ανθρωπόμορφες μαύρες φιγούρες, (μέρη χορού αρχαίας τραγωδίας).
«Μια μέρα, μια μικρή αποκάλυψη, έγινε ο καινούργιος οδηγός της σκέψης – ευαισθησίας μου», γράφει το 1973, ο Κώστας Τσόκλης.
«Ένα δέντρο, που η συνεχώς μεταβαλλόμενη εικόνα του ομόρφαινε τη ζωή μου, έσπασε και μου αποκάλυψε τη συγκεκριμένη και διαρκή του αλήθεια: ”το ξύλο”, που ήταν τόσο καιρό κρυμμένο κάτω από την εφήμερη εικόνα του. Kαι αγάπησα με πάθος αυτή τη θαυμάσια πληγή και βρήκα μια αμφίδρομη σχέση ανάμεσα στο αντικείμενο, την ύλη και τη φύση, και με την τελευταία μου δουλειά προσπαθώ να ενώσω σ’ ένα μόνο καλλιτεχνικό γεγονός, την εικόνα, την πηγή της εικόνας και τη χρησιμοποίηση αυτής της πηγής».
Από εκείνη τη στιγμή έως σήμερα, το δέντρο ενέπνευσε και εξακολουθεί να εμπνέει τον Κώστα Τσόκλη.
Από τον καταπλακωμένο κορμό στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, την «Τεράστια νεκρή φύση», (ένα δέντρο κρεμασμένο από γερανό έξω από το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης), το 2011, το «Υπόγειο Πάρκο» στον σταθμό “Εθνική Άμυνα” του μετρό της Αθήνας και μέχρι στα πιο πρόσφατα έργα του που παρουσιάζονται φέτος στο Δημοτικό Ίδρυμα «Μουσείο Κώστα Τσόκλη», ο εικαστικός καλεί το βλέμμα του θεατή να δει πέρα από την εικόνα.
Στη δεύτερη αίθουσα του μουσείου, παρουσιάζονται έργα από τη συλλογή του μουσείου και έργα που ανήκουν στον καλλιτέχνη, με το ίδιο πάντα θέμα και ενώ αρχικά σε προβληματίζουν για την καταστροφή της φύσης, στη συνέχεια αν αφεθείς στο να σε οδηγήσουν οι ζωγραφικές χειρονομίες στο νέο εικαστικό χώρο που δημιουργούν, μπορείς να βυθιστείς στο χρώμα και στο χώρο του.
Τέλος, στην επάνω αίθουσα παρουσιάζεται μια σειρά σχεδίων με τίτλο «Διαδρομή», στην οποία ο καλλιτέχνης, λίγο ειρωνευόμενος και λίγο σοβαρολογώντας, παρουσιάζει τη μακρόχρονη σχέση του με την τέχνη σε όλα τα στάδια της καλλιτεχνικής πορείας του, κουβαλώντας το βάρος της ευθύνης που του αναλογεί απέναντι στη σύγχρονη τέχνη, και πώς αυτό το διαχειρίστηκε στο πέρασμα του χρόνου.
