Ο Γιάννης Αλεξόπουλος από τον Πύργο της Τήνου γράφει για το βιβλίο “Οι Καστρωμένες” του Αντώνη Συριανού.
Διάβασα απνευστί-δε γίνεται διαφορετικά- τις «Καστρωμένες» του συντοπίτη μας Αντώνη Συριανού. Εκπληκτική η αντιπαράθεση του ήρεμου και νοσταλγικού αφηγηματικού λόγου με τις εκρήξεις της πλούσιας –χαμένης πια-τηνιακής ντοπιολαλιάς των προσώπων.
Υποθέτω πως ο συγγραφέας αγωνιούσε για την εκπλήρωση ενός χρέους προς τον εαυτό του, τα πρόσωπα που σημάδεψαν την ενηλικίωσή του και τον τόπο του.
Και ευτυχώς η εκπλήρωση αυτού του «τάματος» είχε το παράλληλο αποτέλεσμα, μαζί με την απόλαυση της ανάγνωσης, να έρθουμε οι υπόλοιποι σε επαφή, με ένα σπουδαίο κεφάλαιο τοπικής αυτογνωσίας και πατριδογνωσίας: Κοινωνικές σχέσεις, πρόσωπα, ήθη, έθιμα και κυρίως ένας θησαυρός ντόπιων λέξεων και ιδιωματισμών.
Ευχαριστούμε Αντώνη.
