του Γεωργίου Γρηγοράκη

Σαν ηρωίδα από δράμα αρχαίας τραγωδίας υψώνει λυτρωτικά τα χέρια.

Κοιτάει τον ουρανό και λέει “ O ΠΑΥΛΟΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ..!!! ΓΙΕ ΜΟΥ !!! ”

Απευθύνεται με τη δική της μοναδική αλήθεια στη θεϊκήτης πίστη, και μετά στο αδικοχαμένο παιδί της.

Τα θεϊκά κριτήρια δικαιοσύνης περίμεναν τα επίγεια πάνω από μισή δεκαετία.

Και πάλι όμως! Πρόκειται για μερική δικαίωση στο αυτονόητο που απλώς απαλύνει τον ανυπέρβλητο πόνο της.

Τον μέγιστο πόνο που μπορεί να βιώσει ποτέ άνθρωπος. Εκείνον της μάνας που δολοφόνησαν το μονάκριβο γιο της .

Είναι μια μικρή δροσιά στην ψυχή της, ένα πρώτο σκαλί κουράγιου στην μοναχική αγωνία της, μια όαση ελπίδας. Μη ξεγελιόμαστε όμως. Ο οδοιπορικός πόνος της θα την ακολουθεί μέχρι το τέλος της διαδρομής.

Η μάνα, με υποδειγματική υπομονή και δύναμη, επιβίωσε γιατί βρήκε διέξοδο στον αγώνα για τη δικαίωση. Στάθηκε στα δυο της πόδια. Πάλεψε με το ορατό – ανθρωπόμορφο τέρας.

Έγινε σύμβολο! Νίκησε για εμάς!

Παραμένει ωστόσο καθετί αόρατο που καραδοκεί και επικινδύνως επιφυλάσσεται.

Παραμένουν και τα ερωτήματα, ΓΙΑΤΙ ΜΙΑ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ.

Ποιος ηθικός αυτουργός εξέθρεψε αυτό το τέρας; ποιο σύστημα το γιγάντωσε; ποιο άλλοθι υπήρξε; ποιο το συμφέρον προς εκμετάλλευση; ποια ανταλλαγή διαδραματίστηκε; πως μπήκε στις γειτονιές μας, στα σπίτια μας και στο ναό της δημοκρατίας; πως δηλητηρίασε τις ζωές μας; πως νάρκωσε τη μνήμη μας; πως αστειεύτηκε με τη συνείδηση μας; πως νόθευσε την κρίση μας; πως ξεγέλασε την πολιτεία και τους πολίτες;  πως έριξε λήθη στην ιστορία μας; Όλα αυτά με ποια ανοχή; με ποια δύναμη και με ποιο δικαίωμα;

Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη απέναντι στο θάνατο ;

Ποιος θα ζητήσει επιτέλους συγγνώμη από την μάνα ;

07~ 10~ 2020

Γ. Ν. Γ.