www.kantam.gr
Χθες Τετάρτη τελέστηκε στον Καθεδρικό μας Ναό της Παναγίας της Παναγίας του Ροδαρίου Αρχιερατικό Μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής του αείμνηστου π. Αντωνίου Φόνσου, ο οποίος ολοκλήρωσε την επίγεια αποστολή του τις πρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής 14 Μαΐου 2020.
Το εσωτερικό του Nαού και ο αύλιος χώρος είχαν διαμορφωθεί σύμφωνα με τις οδηγίες της Πολιτείας για να εξασφαλιστούν οι προϋποθέσεις που απαιτούνται για την τέλεση των Ιερών Ακολουθιών στους Ναούς μας.
Όλοι οι χώροι που είχαν προετοιμαστεί συμπληρώθηκαν και αυτό απέδειξε για μια φορά ακόμη η εκτίμηση και η αγάπη που έδειξε και συνεχίζει να δείχνει ο κόσμος της Τήνου στον ταπεινό και απλό ιερέα της Εκκλησίας μας.
Στη Θεία Λειτουργία προΐστατο ο Αρχιεπίσκοπος π. Νικόλαος και συλλειτούργησαν όλοι οι ιερείς που υπηρετούν στην Εκκλησία της Τήνου.
Το Δήμο Τήνου εκπροσώπησε η Αντιδήμαρχος και Λουκρητία Άνδροβικ.
Ο Αρχιεπίσκοπος, μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου μίλησε στην Εκκλησία και είπε:
Όταν κάποιος αγαπά ένα πρόσωπο αναζητά τρόπους για να του δείξει την αγάπη του. Όταν αυτό το πρόσωπο είναι ανάμεσά μας υπάρχουν χίλιοι δυο τρόποι για να γίνει αυτό. Όταν όμως έχει φύγει από την επίγεια ζωή δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι για να του πούμε ότι συνεχίζουμε να το αγαπάμε.
Τότε ο τρόπος είναι ένας και μοναδικός κι είναι αυτός που διαλέξαμε σήμερα όλοι εμείς οι εδώ παρόντες και οι ακόμη περισσότεροι που δε μπόρεσαν να βρίσκονται μαζί μας σήμερα, παρά τη θέλησή τους. Κι αυτό διότι όπως έγραψε προ ημερών ένας Επίσκοπος: ς ως Εκκλησία τώρα μόλις «βγήκαμε από την εντατική της υπομονής και μπήκαμε στον προθάλαμο της χαράς». Αυτός ο προθάλαμος έχει ακόμη περιορισμένες θέσεις, και αυτές θα αυξηθούν όταν περάσουμε από τον προθάλαμο στο σαλόνι της χαράς».
Σήμερα προσευχόμαστε με την τέλεση του Μυστηρίου του θανάτου και της Αναστάσεως του Κυρίου, για τον ιερέα μας π. Αντώνιο του οποίου η απουσία δεν είναι τόσο αισθητή, διότι ακόμη δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι έχει φύγει από κοντά μας. Όμως είναι μία πραγματικότητα που βιώνουμε από την περασμένη Παρασκευή.
Την περασμένη Πέμπτη, ο π. Αντώνης συμμετείχε στη Θεία Λειτουργία που του τέλεσε στο σπίτι του, το πνευματικό παιδί του ο ιερέας μας π. Ιωάννης Σκλάβος. Δε μπορώ να πω ότι συμμετείχε ενεργά σε όλη της διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, αλλά μπόρεσε να κοινωνήσει και λίγες μέρες πριν είχε εξομολογηθεί στον πνευματικό του Πατέρα.
Αυτό που συνέβη την ώρα της τελικής ευλογίας είναι κάτι που θέλω να το επαναλάβω και σήμερα, διότι το θεωρώ σημαντικό, προφητικό κι ανεκτίμητο δώρο Θεού. Ο π. Γιάννης ζήτησε στον π. Αντώνη να δώσει εκείνος την ευλογία της απόλυσης. Έτσι και έγινε. Ήταν η τελευταία ευλογία. Ήταν η τελευταία ευλογία που έδινε στην Εκκλησία μας, τον επίσκοπο, τους ιερείς, μοναχούς και μοναχές κι όλα τα λαϊκά μέλη της Εκκλησίας αποχαιρετώντας μας.
Την νύκτα της Πέμπτης προς την Παρασκευή 14, Μαΐου, εορτή του Αγίου Ισιδώρου, προστάτη των γεωργών αναχώρησε από αυτή τη γη ο ιερέας μας, που είχε συνδέσει την ιερατική και ποιμαντική ζωή τους με τους απλούς και συμπαθείς γεωργούς των Κάτω Μερών αλλά και των άλλων χωριών δέκα συνολικά που υπηρέτησε εντός Τήνου ως εφημέριος. Έγινε ένα μαζί τους, τους αγάπησε σαν παιδιά του κι αδελφούς του, αλλά και τον αγάπησαν σαν πατέρα και αδελφό τους. Αυτή είναι η ομορφιά ενός ποιμένα που γνωρίζει τα νοητά πρόβατά του κι εκείνα τον γνωρίζουν. Ακούνε τη φωνή του και τον ακολουθούν. Κι όταν έφθασε η δύσκολη ώρα που έχασε τη φωνή του, δεν τον εγκατέλειψαν, ούτε τους εγκατέλειψε. Η αμοιβαία αγάπη βρήκε άλλους τρόπους να εκφραστεί τόσο εκ μέρους του π. Αντώνη, όσο κι εκ μέρους όλων των ενοριτών του. Και αυτό, μέχρι τις πρώτες ώρες της περασμένης Παρασκευής, που χωρίς να ενοχλήσει κανένα παρέδωσε το πνεύμα του στα χέρια του φιλεύσπλαχνου ουράνιου Πατέρα.
Εμείς μείναμε με την ευλογία του, που σίγουρα τώρα μετατρέπεται σε συνεχή ικεσία ενώπιον του Θεού Πατέρα, ώστε σύντομα να αναπληρωθεί το πολύτιμο κενό που άφησε στην τοπική μας Εκκλησία.
Σήμερα μέσα σε μια εκκοσμικευμένη κοινωνία αλλά και χριστιανική ζωή χρειάζεται περισσότερη πίστη, περισσότερο θάρρος, περισσότερη γενναιοδωρία για να πουν οι νέοι και οι νέες το ναι στον Κύριο. Χρειάζεται περισσότερος ενθουσιασμός και χαρά κι από μας που έχουμε αφιερωθεί στον Κύριο, περισσότερος γνήσιος αγώνας πνευματικός για να παραμείνουμε σταθεροί και πιστοί στην κλήση μας και στην αποστολή μας.
Ας ζητήσουμε από τον Κύριο να ευαισθητοποιήσει τις καρδιές των νέων της τοπικής μας Εκκλησίας, να ανακαλύψουν την κλήση τους μέσα στην Εκκλησία και να θελήσουν να πουν το δικό τους «ναι», αν ο Κύριος τους απευθύνει την πρόσκλησή του, να τον ακολουθήσουν.
Και σήμερα ο Ιερέας είναι σταλμένος για να κηρύττει τον Αναστημένο Χριστό και να μεταδίδει τη χαρά του Ευαγγελίου. Αυτή είναι η αποστολή του και σ’ αυτήν οφείλει να επικεντρώνει την προσοχή του.
Σήμερα σε κοινωνία πνευματική με τον αγαπητό μας αείμνηστο π. Αντώνη, με ευγνωμοσύνη για όσα πρόσφερε στην τοπική μας Εκκλησία, προσφέρουμε στον Κύριο την Ευχαριστία μας. Του ζητάμε να ικετεύει τον Κύριο ώστε να αυξάνει καθημερινά σε μας τους ιερείς την αγάπη μας για την αποστολή μας και σε σας αδελφοί μου και αδελφές μου να αυξάνει την αγάπη σας για το Θεό και την Εκκλησία και όλοι μαζί αν αναζητούμε παραδείγματα μίμησης, δε χρειάζεται να ψάχνουμε μακριά, έχουμε το πολύ πρόσφατο παράδειγμα του αγαπητού και αείμνηστου π. Αντώνη. Ας τον μιμηθούμε στην απλότητά του, στην πίστη του και στην αγάπη του για την Εκκλησία. Αμήν.
Πριν την απόλυση της Θείας Λειτουργίας και αφού ευχαρίστησε όλους και όλες για την παρουσία τους και στην προσευχή τους, ολοκλήρωσε λέγοντας:
Πληροφορήθηκα ότι σήμερα στο νησί της Τήνου συνέβησαν πρωτόγνωρα γεγονότα!
Αν αληθεύει, ότι υπήρξαν και συλλήψεις πολιτών εκ μέρους των ΜΑΤ, ζητώ την άμεση απόλυση των συλληφθέντων. Αυτό το ζητώ προσωπικά, το ζητώ εκ μέρους του κλήρου και εκ μέρους όλων των λαϊκών μελών της τοπικής μας Εκκλησίας.
