Το καράβι πιάνει Τήνο. Κατεβαίνω μαζί με το πλήθος. Δεν ξέρω τι σκέφτεται ο καθένας, τι νιώθει, τι είδους συναισθήματα «ξυπνούν». Οι πιθανοί προορισμοί είναι πραγματικά πολλοί, ανάμεσά τους σαγηνευτικά χωριά και μυστηριώδεις παραλίες.
Η δική μου κατεύθυνση, όμως, είναι συγκεκριμένη και παραμένω προσηλωμένος. Πάνορμος, παραλία Ρόχαρη, beach bar Alohari. Δεν ξέρω πώς έγινε, δεν ξέρω πώς το κατάφεραν, αλλά νιώθεις ότι το συγκεκριμένο beach bar «γεννήθηκε» εκεί.
Ένα με τη θάλασσα, άρρηκτα δεμένο με το τοπίο, «παιδί» και αντανάκλαση του φυσικού σκηνικού. Δεν παρεμβαίνει με αγένεια στην ομορφιά του τόπου, αντίθετα, την υπηρετεί, τη σέβεται, την αναδεικνύει. Το beach bar Alohari δεν δημιουργήθηκε για να υπερβεί τη φύση, αλλά, για να γίνει μέρος της, δεν υποτίμησε την αισθητική της τοποθεσίας, αλλά, υποκλίθηκε μπροστά της.
Έγραψα προηγουμένως ότι δεν ξέρω πώς το κατάφεραν. Νομίζω ότι γνωρίζω τελικά. Ο Μάνος και ο Στέφανος αγαπούν τον τόπο. Συνεπώς, «δίνονται», μαθαίνουν από αυτόν και τον αφήνουν να τους «μιλήσει».
Δημιούργησαν έναν χώρο σύμφωνα με τα θέλω και τις συνθήκες του ίδιου του χώρου. Αφέθηκαν στη μαγεία του και αυτή «τους πήρε από το χέρι» και «τους ταξίδεψε».
Τώρα πλέον «ταξιδεύουμε» κι εμείς..
Τελικά, τα beach bar είναι οι άνθρωποί τους..
Γιώργος Μιχαήλ
Εμείς Γιώργο, ταξιδεύουμε με το μολύβι και το χαρτί σου.
Τα φιλιά μας από το πειρατικό μπιτς μπαρ του νησιου.
Γιατί πράγματι, τα μπιτς μπαρ, είναι οι άνθρωποί τους.
τα σχόλια είναι κλειδωμένα.