“ Φίδι, φασίστας, ψεύτης, εμετικός, χυδαίος, αντικομουνιστής, νεροκουβαλητής, τρομοκράτης, νοσταλγός του 67 , χρυσαυγίτης, Γκεμπελιστής, καθίκι …”.

Ιδού μερικά κοσμητικά σεβαστών συνανθρώπων (… συνεχίζονται … ),  για ένα άρθρο που δεν αφορούσε σε προσωπικές αναφορές αλλά σε πολιτικά καμώματα και συμπεριφορές- δράσεις από καταληψίες της ελευθερίας του λόγου και της λογικής.

Μια σπουδή πάθημα – μάθημα, αφού το ΚΚΕ – ΚΟΙΝΟ (μας συστήθηκε μέρος αυτού / ΠΡΩΤΟ – παλίκαρα) ουδέποτε δέχεται το οτιδήποτε και δε χαμπαρίζει σε πείσμα της πραγματικότητας και παρά τις πρωτόγνωρα σκληρές βιωματικές εμπειρίες.

Δε με απασχολεί (ούτε καν) το σύνολο των χαρακτηρισμών, βγαλμένων από της ιστορίας το αραχνιασμένο χρονοντούλαπο στο οποίο σαν αρχειοθετημένη κρυψώνα μπαινοβγαίνουν. Εξάλλου ο υπογράφων του δημοσίου λόγου “ Γ.Ν.Γ.” θα δεχτεί και το χτύπημα φέροντας αποκλειστικά την ευθύνη. Όσοι όμως με γνωρίζουν, γνωρίζουν και τα κείμενα μου σε μια σειρά επίκαιρων θεματικών, καθώς και το θάρρος της γνώμης μου. Ντροπή λοιπόν η νοθεία των νοημάτων και η επιτηδευμένη ερμηνεία των λέξεων με αδιανόητες κατηγορίες επί προσωπικού  επειδή έτσι σας αρέσει …

Επίσης, δε μου προκάλεσε εντύπωση το ήθος και η διδαχή της αστραπιαίας -χτύπημα φιδιού -απάντησης της γραμματέως και των σχολίων που ολοτρόγυρα αναπτύχθηκαν, με απόλυτα αντανακλαστικά, από καμιά 20 αρια διαδικτυακούς χρήστες, οι οποίοι “προσέφεραν την επιστημονική τους κριτική”  – “ ψόφα “ σημείωσε κάποιος ….

Γνώριμο το περισπούδαστο ύφος της υποδεκτικής αντίδρασης, γνώριμη και η copy paste τακτική σε όποιον τολμά να αγγίζει απαρχαιωμένες δογματικές.   

Εκείνος όμως που δεν είναι ειλικρινής με τον εαυτό του, πώς μπορεί να διεξάγει διάλογο με ειλικρίνεια; Αυτή είναι και η μεγάλη εσωτερική εκκρεμότητα κάποιων. Μάταιη επίσης η αναζήτηση τρίτων – καθοδηγητών που υπονοήθηκε καθώς και η οπωσδήποτε και οποιαδήποτε πειθήνια κατάταξη σε εχθρικά στρατεύματα.

Τα φαντάσματα και οι εχθροί δικοί σας λοιπόν! Σας ταιριάζουν καλύτερα! Όσο για το ανθρακούχο χωνευτικό, κρατήστε το με τις μπουρμπουλήθρες …

Τις ενοχικές φαντασιώσεις σας στα σπίτια σας, ήσυχοι ωστόσο, αφού από μένα δεν κινδυνεύει (πώς θα μπορούσε άλλωστε!) το 5% … ούτε από πρόθεση, ούτε από κέρδος, ούτε από ιδιοτέλεια, ούτε από κίνητρο.

Δε σας βγαίνουν οι λέξεις δε σας βγαίνουν ούτε οι αριθμοί …

Αποφασίστε αν ανήκετε στο 5 % που εκφράζει το 95 % των κατατρεγμένων που ωστόσο ποτέ δεν έρχεται και ούτε πρόκειται να σας ανταμώσει (γιατί άραγε … ;). Εκτός αν ανήκετε εσείς στο 95 % που υποφέρει αλλά δεν έχει σκεφτεί να ζητήσει εξηγήσεις από φυσιογνωμίες που ηγεμονεύουν το 5 % που υπηρετείτε, επειδή  ζουν ζωή χαρισάμενη ΨΩΜΙ (παντεσπάνι) – ΠΑΙΔΕΙΑ (ιδιωτική) – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (όση επιθυμούν). ΜΙΛΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ / ΠΡΑΤΤΕ ΔΕΞΙΑ ! Υποκριτικό δε νομίζετε;

Όσον αφορά το οπτικό μέρος, η φωτογραφία ήταν μια ανάρτηση ανάμεσα στις  τόσες διαδικτυακές. Ήταν ενδεικτική ωστόσο της διαχρονικής βίας που εξέπεμπε. Και πρωταγωνιστές: Το ΚΟΙΝΟ εκείνο στο οποίο επικριτικά αναφερόμουν:  Κρανοφόροι σε τροχάδην, να κραδαίνουν ροπαλάκια με κόκκινα σημαιάκια σα να προμηνύουν αιματηρή εξέλιξη. Εκεί στάθηκα. Δεν αναζήτησα ημερομηνία, ούτε τι είχε διαδραματιστεί εκείνη την ημέρα.

Ή μήπως το νεκρό παλικάρι δεν είναι θύμα της βίας, όποια και αν είναι αυτή;

Ή μήπως έναν χρόνο πριν (2010) δεν είχαμε άλλα τραγικά γεγονότα στο Σύνταγμα;

Ή μήπως για ένα άλλο νεκρό παλικάρι δεν καταδικάστηκε πρόσφατα (επιτέλους!) από τη δικαιοσύνη ένα άλλο άκρο .. Kαι πάει λέγοντας…

Άλλοθι στον χρόνο δεν έχει κανένας, καθώς επίσης ούτε να παίρνει τον νόμο στα χέρια του εναλλάσσοντας τη μία βία με την άλλη.

Τέλος, το ταξίδι στον χρόνο, είναι μια υπόθεση του μυαλού:

Παρελθόν -Ανάμνηση, Παρόν – Εμπειρία, Μέλλον – Αναμονή.

Μη με προσκαλείτε στη δική σας απομονωμένη χρονοκάψουλα. Δεν είναι της παρούσης. Ούτε η συγγραφή της ιστορίας είναι αποκλειστικό προνόμιο κανενός, ειδικότερα εκείνου, του οποίου η γραφίδα διαθέτει επιλεκτική μνήμη στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Εκτός θέματος συνεπώς η πρόσκληση στο ταξίδι του 1967, πολλώ δε μάλλον στα παρελθόντα 102 έτη. Ωστόσο, μπορώ να υποθέσω, τι συμβαίνει όταν γεράσει ένας πολιτικός οργανισμός και όλα γύρω του τον ξεπερνούν. Στις επικινδύνως υπεραιωνόβιες αντιλήψεις που μας περιτριγυρίζουν αναλώθηκα, οι οποίες, διά την ανακούφισιν όλων, χρήζουν ή θεραπείας ή εξεύρεσης ενός γηροκομείου ή κοιμητηρίου ιδεών.

20~11~2020

Γ. Ν. Γ