Στην Τήνο ακόμα και μετά την επανάσταση -και παρά τις κατασχέσεις από τις αρχές ιδίως κατά την περίοδο της κατοχής και της δικτατορίας -συνέχισαν να χρησιμοποιούνται σε όλες τις χαρμόσυνες εκδηλώσεις της τηνιακής κοινωνίας γάμους, βαφτίσια, γλέντια και φυσικά στην Ανάσταση.

Μέχρι και είκοσι χρόνια πριν, τριμπονιές ακούγονταν σχεδόν σε όλα τα χωριά της Τήνου.

Σήμερα είναι λίγα χωριά που κρατούν το έθιμο, αλλά τα πρωτεία στο «παίξιμο» είχαν και έχουν τα χωριά του Πύργου και της Στενής.

Στον Πύργο συναγωνίζονται οι δύο ενορίες –του Αγ. Δημητρίου και του Αγ. Νικολάου – για το ποια θα ακουστεί περισσότερο.

Στη Στενή, στη συνοικία Καμάρι, ειδικά την Κυριακή της Ανάστασης αλλά και τη Δευτέρα του Πάσχα στη γειτονική Μέση, το παίξιμο των τριμπονιών έχει τη δική του ιεροτελεστία.

Δεν πρόκειται για δυνατούς κρότους μόνο για λόγους εντυπωσιασμού.

Τα τριμπόνια ακούγονται σε συγκεκριμένα σημεία της λειτουργίας τηρώντας πιστά ένα τυπικό που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά, σε ένα τελετουργικό ρυθμό, ο οποίος φτάνει στο κορύφωμά του με το πανηγυρικό πέρας της εκκλησιαστικής τελετής όπου… «ευφραίνονται νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες» Οι παλιότεροι έλεγαν ότι «το κακό ξορκίζεται με κρότο» και στην Τήνο φροντίζουν να το ξορκίζουν για τα καλά.