Το τελευταίο διάστημα πέφτουν συνεχώς στην αντίληψή μου εικόνες που κάθε άλλο παρά μας τιμούν.
Πινακίδες καταστρέφονται, μνημεία νεότερης πολιτικής κληρονομιάς βανδαλίζονται και αναρωτιέμαι γιατί θα πρέπει κάποιοι είτε από απροσεξία, είτε συνειδητά, να καταφεύγουν σε τέτοιου είδους πράξεις.
Το ότι κάποια αντικείμενα είναι δημόσια περιουσία δεν σημαίνει ότι δεν είναι κανενός. Αντιθέτως είναι καθενός από μας που οφείλουμε να διαφυλάσσουμε την πολιτισμική και πολιτιστική μας ταυτότητα.
Συνακόλουθα και ότι έχει τοποθετηθεί για την ασφάλειά μας και καθορίζει την οδηγική μας συμπεριφορά οφείλουμε να το σεβόμαστε.
Από τη μανία ή την απροσεξία κάποιων δεν γλίτωσαν ούτε τα κολωνάκια σήμανσης του «TINOS TRAILLS».
Και αναρωτιέμαι, άραγε είναι άποψη; Είναι μαγκιά; Είναι ένδειξη παρακμής; Είναι αντίδραση; Δεν ξέρω αν θα πρέπει να μας προβληματίζει λιγότερο το αποτέλεσμα και περισσότερο η αιτία, από κάθε άποψη όμως, όπως και να το δει κάποιος, καταλήγει σε ένα λυπηρό αποτέλεσμα που απάδει στις πολιτισμένες κοινωνίες μας.
Την ώρα που γίνεται τόση προσπάθεια από φορείς και ιδιώτες για να επισκευάσουμε, να συντηρήσουμε και να αναδείξουμε τα στοιχεία που συνθέτουν την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου μας, κάποιοι δεν δείχνουν ένα ελάχιστο σεβασμό στα απλά πράγματα που αξίζουν την προστασία μας. Για μας που ασχολούμαστε με τα κοινά, που είμαστε εκτεθειμένοι στο τι θα κάνουμε, που θα πάμε, τι θα πούμε, αν μιλάμε με ενσυναίσθηση ή από καθήκον, δεν θα πω ότι τέτοια φαινόμενα μας αποκαρδιώνουν, σίγουρα όμως μας βάζουν σε σκέψεις. Μπορεί κάποιος να διαλέξει το πώς θα ζει και πως θα συμπεριφέρεται, αλλά η δική του συμπεριφορά δεν πρέπει να επηρεάζει και να προσκρούει στη δική μου (και του μέσου συμπατριώτη μου πιστεύω) αισθητική, ανάγκη για ασφάλεια και διασφάλιση της πολιτιστικής ταυτότητας που θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές.
Πριν λίγους μήνες τοποθετήθηκαν από την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, σε πάρα πολλά σημεία του νησιού μας πληροφοριακές πινακίδες.
Ναι κάποιες τις ξήλωσε ο άνεμος. Μακάρι να ήταν μόνο αυτός όμως, γιατί είπαμε έχουμε αρκετό αέρα, αλλά δεν ξηλώνει και μπετά.
Ευχαριστώ την Μαρία Δενεκαρία (που διατέλεσε υπάλληλος στην Περιφερειακή Ενότητα Τήνου) για την ευγενική καταγραφή της, καθώς και όσους μας υποδεικνύουν καλοπροαίρετα τα σημεία που πρέπει να επέμβουμε. Αλλά είναι κρίμα, αν αντί να κάνουμε καινούργια πράγματα, αναγκαζόμαστε να επισκευάζουμε τα κατεστραμμένα και βαλδαλισμένα έργα μας, με καινούργιες μελέτες, εύρεση χρηματοδότησης, διαδικασία ορισμού εργολάβου, επίβλεψη και τόσες άλλες διαδικασίες, μιας και αυτό που κάποιοι καταστρέφουν σε ένα λεπτό, κάποιοι άλλοι θέλουν μήνες για να το αποκαταστήσουν. Ας γίνουμε λοιπόν όλοι ενεργοί πολίτες και ας βοηθήσουμε όχι μόνο στην καταγραφή, αλλά και περισσότερο στην αποτροπή τέτοιων φαινομένων. Το αξίζει ο τόπος μας, το επιβάλει ο πολιτισμός μας και ο αυτοπροσδιορισμός μας ως ενεργά μέλη μια μικρής τοπικής κοινωνίας.
