Ιστορίες Κοντινής Εστίασης
Από τις εκδόσεις “βακχικόν” κυκλοφορεί το βιβλίο ΓΚΡΟ ΠΛΑΝΟ-ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΟΝΤΙΝΗΣ ΕΣΤΙΑΣΗΣ, της συντοπίτισσάς μας Ευαγγελίας Μινάρδου-Αδάμου. Πρόκειται για την πρώτη της συλλογή διηγημάτων. Στο βιογραφικό σημείωμα και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, διαβάζουμε:
Η Ευαγγελία Μινάρδου-Αδάμου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Τήνο. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών. Δίδαξε επί σειρά ετών σε σχολεία της Δευτ/θμιας Εκπ/σης στη γενέτειρά της. Εδώ και αρκετά χρόνια κατοικεί στα Τρίκαλα Θεσσαλίας, τόπο καταγωγής του συζύγου της, όπου και διδάσκει σε Γυμνάσιο. Αγαπά και σέβεται αυτήν την πόλη, σα δεύτερη πατρίδα. Έχει έναν γιο και μία κόρη, τον Παναγιώτη και τη Μαριλία.
Μολονότι ασχολείται με τη συγγραφή πολλά χρόνια, η συλλογή ιστοριών με τίτλο «Γκρο πλάνο» είναι το πρώτο της βιβλίο. Το συμπεριλαμβανόμενο διήγημα με τίτλο «Αν ποτέ συμβεί κάτι ανάλογο σε μένα;» έχει δημοσιευτεί στο τρικαλινό περιοδικό «Κηρήθρες», τεύχος 5ο, και απέσπασε – στην πρώτη του γραφή – τιμητική διάκριση στον 5ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος- Ε.Λ.Β.Ε. Το νησί είναι η σταθερή έδρα της καρδιάς της. Καθόλου τυχαία, λοιπόν, «πρωταγωνιστεί» σε πολλές από τις ιστορίες αυτού του βιβλίου.
ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ
Γκρο πλάνο: Κοντινή λήψη, στην ίδια την ψυχή του ανθρώπου. Τριάντα επτά ιστορίες που «παίζουν» με την αλήθεια της ζωής, καθώς αποτελούν απείκασμά της. Κοινός θεματικός τους άξονας είναι η απώλεια και η κάθε λογής απουσία, οι διαψεύσεις, οι προδοσίες, οι δύσκολες επιλογές, τα αδιέξοδα, οι επώδυνες συχνά προσπάθειες αυτοπροσδιορισμού μας. Ποιος από μας δεν τις έχει βιώσει ποτέ; Πόσες μορφές μπορούν αυτές να ενδυθούν; Ποιες εσωτερικές δυνάμεις κινητοποιούν; Σε ποιον βαθμό μάς στιγματίζουν οι αποτυχίες μας; Ανατέμνοντας τον πόνο μας, τον αποδομούμε και βρίσκουμε τη λύτρωση ή τον μηρυκάζουμε; Πέφτουμε και ματώνουμε∙ ψάχνουμε δύναμη και συνεχίζουμε. Κάθε απώλειά μας, κάθε απουσία, και μια προσωπική οδύνη. Που μπορεί να γίνει ήττα. Μπορεί όμως να γίνει και αποδοχή κι ελπίδα∙ νέα αρχή. Καθώς οι ήρωες του έργου είναι αναγνωρίσιμοι τύποι της καθημερινότητάς μας, και κάποιοι ολωσδιόλου ιδιαίτερες προσωπικότητες, τελικός στόχος είναι βέβαια η απόλαυση της ανάγνωσης, αλλά και ένα ανακουφιστικό μοίρασμα του έσω κόσμου με τον αναγνώστη. Μια σύζευξη ψυχών.
Ένα βιβλίο που ατενίζει τη ζωή κατάματα. Αφήνει, όμως, χώρο στο όνειρο και στην ελπίδα. Βιβλίο που συγκινεί, προβληματίζει, αλλά και ταξιδεύει τον αναγνώστη στα γαλανά νησιά του Αιγαίου.
Με το τελευταίο κείμενο του βιβλίου της, το “Επιμύθιο”, η συγγραφέας κάνοντας τον προσωπικό της αποχαιρετισμό στον πρόσφατα εκλιπόντα πατέρα της, τον παπα-Γιάννη, αποδίδει και έναν μικρό «φόρο τιμής» στην ενορία του, το αγαπημένο Σκλαβοχωριό των παιδικών της χρόνων, και στους αγνούς ανθρώπους του, που, όπως γράφει χαρακτηριστικά, ήξεραν να ανοίγουν τα σπίτια τους αλλά και τις καρδιές τους και ομόρφυναν τα παιδικά της χρόνια.
