Η ομάδα του Ποσειδώνα επέστρεψε από το Final 4 Νεανίδων στη Σύρο έχοντας παίξει τα 2 καλύτερα ίσως παιχνίδια της μέχρι τώρα, παρόλο που το τελικό αποτέλεσμα δεν την ευνόησε.
Οι φίλοι του βόλλεϋ που γέμισαν ασφυκτικά το κλειστό γήπεδο Σύρου – σαν να έπαιζαν κατηγορίες Α1 ανδρών – απόλαυσαν θεαματικό βόλλεϋ υψηλού επιπέδου από όλες τις ομάδες.
Η ομάδα του Ποσειδώνα έχει μία εκπληκτική άνοδο που της έχει επιτρέψει να ανταγωνίζεται ομάδες με παίκτριες μεγαλύτερης ηλικίας και με πολυετή πείρα.
Η ομάδα αντιμετώπισε το Φιλώτι Νάξου στον πρώτο αγώνα – νέα ομάδα, πρωταθλήτρια Αιγαίου το 2019. Η ομάδα αυτή, βασισμένη στην ταχύτητα και στα άπιαστα καρφιά του #6 επέβαλε το ρυθμό της στα 2 πρώτα σετ αιφνιδιάζοντας την ομάδα μας. Στο 3ο σετ ο Ποσειδώνας προσάρμοσε το παιχνίδι του ανάλογα και έδωσε μάχη, χάνοντας και το 3ο το σετ με πολύ μικρή όμως διαφορά.
Στον μικρό τελικό η ομάδα αντιμετώπισε τον Α.Ο. Θήρας. Ο αγώνας ήταν ντέρμπυ, ο Ποσειδώνας έχασε το πρώτο σετ, κέρδισε τα απόμενα 2 σετ, αλλά έχασε το 4ο σετ και έτσι ο αγώνας κρίθηκε στο tie break όπου η ψυχολογία ευνόησε τον Α.Ο. Θήρας, χαρίζοντάς του τη νίκη.
Κρατάμε τις εμπειρίες από το Final 4 Νεανίδων, μαθαίνουμε από τα λάθη μας και προσβλέπουμε στο Final 4 Κορασίδων στα τέλη Φεβρουαρίου.
Συγχαρητήρια σε όλα τα κορίτσια που υπερέβαλαν εαυτό και σε όλες τις ομάδες που έλαβαν μέρος που μας χάρισαν υπέροχο θέαμα με βόλλεϋ υψηλού επιπέδου.
Παρακολουθήστε εδώ τον αγώνα ΑΜΣ Φιλωτίου – Ποσειδώνας Τήνου
Παρακολουθήστε εδώ τον αγώνα Α.Ο. ΘΗΡΑΣ – A.O. ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ ΤΗΝΟΥ
Οι πανεπιστημιακές ανασκαφές που βρίσκονται σε εξέλιξη στις Κυκλάδες και το Ιόνιο θα παρουσιαστούν σε εκδήλωση που συνδιοργανώνουν το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο (ΕΚΠΑ) και η Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής την Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2020, ώρα 17:30, στο κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου Αθηνών (Αίθουσα «Ιωάννης Δρακόπουλος»). Πρόκειται για τις ανασκαφές που διενεργούνται στην Παλαιόπολη Ανδρου, στο Ξώμπουργο Τήνου, στο Βρυόκαστρο Κύθνου, στην Κοίμηση Θηρασιάς και στο Σπήλαιο του Πάνθηρα Κυθρού, τις οποίες χρηματοδοτεί η Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, σε μία γόνιμη και πρωτοποριακή σύμπραξη πολιτείας, επιστήμης και κοινωνίας.
Στην εκδήλωση θα μιλήσουν ο αντιπρύτανης Eρευνας και Δια Βίου Μάθησης του ΕΚΠΑ, καθηγητής Νικόλαος Βούλγαρης και η γενική γραμματέας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής Χριστιάνα Καλογήρου, ενώ οι παρουσιάσεις των αποτελεσμάτων των ανασκαφικών έργων θα γίνουν από τις ομότιμες καθηγήτριες Λυδία Παλαιοκρασσά (Παλαιόπολη Ανδρου) και Νότα Κούρου (Ξώμπουργο Τήνου), τον καθηγητή Αλέξανδρο Μαζαράκη-Αινιάνα (Βρυόκαστρο Κύθνου), τον αναπληρωτή καθηγητή Κωνσταντίνο Σμπόνια (Κοίμηση Θηρασιάς) και την καθηγήτρια Νένα Γαλανίδου (Σπήλαιο του Πάνθηρα Κυθρού).
Παλαιόπολη Ανδρου
Στη θέση της σημερινής Παλαιόπολης, στο μέσο περίπου της δυτικής ακτής της Ανδρου, είχε αναπτυχθεί χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο η ομώνυμη αρχαία πρωτεύουσα του νησιού, σε μεγάλη έκταση, από την παραλία έως τον λόφο της ακρόπολης, όπου βρίσκεται σήμερα το εξωκκλήσι του Αγίου Δημητρίου. Τα αρχαιότερα ευρήματα από την περιοχή χρονολογούνται στην 4η χιλιετία. Η πόλη οργανώθηκε από τα τέλη του 8ου αι. π.Χ., με περιόδους ακμής στα τέλη του 6ου, τον 5ο και τον 4ο αι. π.Χ. Ιδιαίτερη άνθηση γνώρισε κατά τον 2ο αι. π.Χ. και τον 1ο αι. μ.Χ., ενώ εντυπωσιάζουν τα κατάλοιπα της βασιλικής, χριστιανικού ναού του 5ου αι. μ.Χ. Εγκαταλείφθηκε τον 7ο αι. μ.Χ., έχοντας διανύσει ζωή 14 αιώνων. Η ανασκαφή (ΕΚΠΑ), που άρχισε το 1987, έχει φέρει στο φως τμήματα από σπίτια, τρία δημόσια κτήρια της αγοράς της αρχαίας, τέσσερις πλακόστρωτους δρόμους και τη βασιλική επάνω στην οποία κτίστηκε τον 6ο αι. μικρότερος ναός. Σε εξέλιξη βρίσκεται μελέτη ανάδειξης του χώρου της αρχαίας Ανδρου, ώστε να καταστεί επισκέψιμος για το ευρύ κοινό, με πόλους εστίασης την ακρόπολη, την αγορά, το ιερό του Απόλλωνος Πυθίου, την οικιστική περιοχή και τα νεκροταφεία της πόλης.
Ξώμπουργκο Τήνου
H ανασκαφή του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Ξώμπουργο της Τήνου διεξάγεται υπό τη διεύθυνση της καθηγήτριας Νότα Κούρου από το 1995 μέχρι σήμερα και αφορά ένα σπουδαίο οικισμό των ιστορικών χρόνων που αποκαλύπτεται σταδιακά στους πρόποδες του απόκρημνου λόφου του Ξώμπουργου. Ο λόφος κυριαρχεί στο νότιο τμήμα της Τήνου και η ιδιαίτερη σημασία της θέσης σε όλες τις εποχές τονίζεται από το μεσαιωνικό, ενετικό κάστρο των Γκίζηδων που επιστέφει την κορυφή του. Ο αρχαίος οικισμός ιδρύθηκε λίγο πριν το 1000 π.Χ. ως «οικισμός καταφύγιο» από ανθρώπους που φοβούμενοι την πειρατεία μετακινήθηκαν από τα παράλια στην ενδοχώρα. Γι′ αυτό και οχυρώθηκε με ένα κυκλώπειο τείχος, αλλά αναπτύχθηκε σταδιακά στη νότια κλιτύ του λόφου και απετέλεσε τον σημαντικότερο οικισμό της Τήνου και το βασικό οικονομικό και πολιτικό κέντρο του νησιού ως την εγκατάλειψή του στο τέλος του 4ου αι. π.Χ. Μέχρι στιγμής έχουν ερευνηθεί η οχύρωση και ένα τμήμα του οικισμού, δύο ιερά και το κλασικό νεκροταφείο. Η μεγάλη έκπληξη των ανασκαφών κατά το 2019 ήταν ένα στρώμα καταστροφής που αποκαλύφθηκε στο νεκροταφείο και περιείχε αρκετές επιτύμβιες στήλες των κλασικών χρόνων σπασμένες σε πολλά κομμάτια. Ανάμεσα σε αυτές περιλαμβάνονται δύο, μία του 5ου αι. π.Χ. και μία του 4ου αι. π.Χ., που είναι εξαιρετικής τέχνης και δείχνουν για πρώτη φορά ότι η κλασική Τήνος παρακολουθούσε στενά τα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής.
Βρυόκαστρο Κύθνου
Η πανεπιστημιακή ανασκαφή στη θέση «Βρυόκαστρο» της Κύθνου άρχισε το 2002 και συνεχίζεται έως σήμερα. Η θέση ταυτίζεται με την αρχαία πόλη της «Κύθνου» της ομώνυμης νήσου των Κυκλάδων, η οποία κατοικήθηκε από τον 10ο αι. π.Χ. έως και τον 6ο -7ο αι. μ.Χ. Οι ανασκαφές έχουν φέρει στο φως, μεταξύ άλλων, ένα ιερό των αρχαϊκών, κλασικών και ελληνιστικών χρόνων (ο δίδυμος αρχαϊκός ναός βρέθηκε άθικτος, με όλα τα πολύτιμα αναθήματα στη θέση τους), δύο βωμούς και έναν εκτεταμένο «αποθέτη» που περιείχε και αυτός εκατοντάδες πολύτιμα αναθήματα, ένα μνημειακό ανάλημμα (Αγορά;) και λίγο χαμηλότερα ένα δημόσιο κτίριο (Πρυτανείο;) της κλασικής-ελληνιστικής περιόδου κι ένα συγκρότημα δημοσίων κλασικών – ελληνιστικών κτιρίων της Ανω Πόλης, που ταυτίζονται με ιερά (Ασκληπιού, Σαμοθρακίων Θεών και Αφροδίτης). Οι ανασκαφές παρακείμενης αρχαίας δεξαμενής έφεραν στο φως πολυάριθμα μαρμάρινα αναθήματα (επιγραφές, στήλες και γλυπτά) των κλασικών-ελληνιστικών χρόνων. Το 2018 άρχισε η ανασκαφή της βραχονησίδας «Βρυοκαστράκι», φέρνοντας στο φως κατάλοιπα της Πρωτοκυκλαδικής Εποχής (3η χιλιετία π.Χ.), του 12ου αι. π.Χ. έως και 7ου αι. μ.Χ. (ανάμεσά τους ένα αρχαϊκό-κλασικό ιερό και μια τρίκλιτη Παλαιοχριστιανική βασιλική). Η ανασκαφή Κύθνου πραγματοποιείται από τον Τομέα Αρχαιολογίας του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας (ΙΑΚΑ) του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, με τη συνεργασία της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων.
Σπήλαιο του Πάνθηρα στη Νησίδα Κυθρός
Στο ιδιαίτερο νησιωτικό περιβάλλον του κεντρικού Ιονίου, τη Λευκάδα, το Μεγανήσι και τα άλλα μικρότερα νησιά που συγκροτούν το Εσωτερικό Αρχιπέλαγος του Ιονίου, η αρχαιολογική αποστολή του Πανεπιστημίου Κρήτης υπό τη διεύθυνση της καθηγήτριας Νένας Γαλανίδου αποκαλύπτει κατάλοιπα της Παλαιολιθικής Ελλάδας. Το ερευνητικό τρίπτυχο συνίσταται σε μελέτη αρχαιολογικών χώρων και ευρημάτων, χαρτογράφηση του βυθού για την αναπαράσταση της ιστορίας των ακτογραμμών και συστηματική ανασκαφή στο Σπήλαιο του Πάνθηρα στην νησίδα Κυθρός. Η αρχαιολογική σκαπάνη στον Κυθρό αποκαλύπτει αρχαιολογικά κατάλοιπα της Μέσης Παλαιολιθικής Εποχής από την δραστηριότητα του ανθρώπου του Νεάντερταλ. Η έρευνα του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ιόνιο Πέλαγος εστιάζει στην προ-ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού “παντρεύοντάς” την με την ιστορία του φυσικού περιβάλλοντος, μιας και στο Σπήλαιο του Πάνθηρα στον Κυθρό, που σήμερα είναι νησάκι, οι ομάδες των Νεάντερταλ έφθαναν περπατώντας όταν η στάθμη της θάλασσας ήταν πιο χαμηλή από τη σημερινή.
Κοίμηση Θηρασίας
Η θέση Κοίμηση Θηρασίας αποτελεί έναν σημαντικό πρωτοαστικό οικισμό της 3ης και των αρχών της 2ης χιλιετίας π.Χ. στο Αιγαίο, αλλά και έναν ιδιαίτερο πόλο ενδιαφέροντος και επισκεψιμότητας που αναδύεται στο νησί της Θηρασιάς. Η σημασία του οικισμού έγκειται στο ότι τεκμηριώνει την αρχιτεκτονική και την οικιστική διάρθρωση της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού (3η χιλιετία π.Χ.) στο ενιαίο προεκρηξιακό νησί της Σαντορίνης και τη συνέχιση της κατοίκησης στα άνδηρα της πλαγιάς του λόφου κατά τη Μέση Εποχή του Χαλκού (αρχές 2ης χιλιετίας π.Χ.). Μεταξύ άλλων, η μελέτη ανθρακολογικού υλικού που αποκαλύπτεται κάτω από τα στρώματα της ηφαιστειακής έκρηξης προσθέτει στις γνώσεις μας για το σημαντικό γεγονός της μεγάλης έκρηξης του ηφαιστείου της Σαντορίνης. Η αρχαιολογική έρευνα στη θέση (2014 έως σήμερα) εντάσσεται στο πλαίσιο προγράμματος ανασκαφικής έρευνας του Τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου (αναπληρωτής καθηγητής Κώστας Σμπόνιας), σε συνεργασία με τον Τομέα Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης του Πανεπιστημίου Κρήτης (ομότιμη καθηγήτρια Ίρις Τζαχίλη) και την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων (αρχαιολόγος Μάγια Ευσταθίου), με την επιστημονική συνεργασία της ομότιμης καθηγήτριας του ΑΠΘ Κλαίρης Παλυβού καθώς και διεπιστημονικής ομάδας συνεργατών.
Φέρεται εις γνώσιν των ευσεβών καί φιλεόρτων Χριστιανών της ιεράς νήσου Τήνου ότι ο Ενοριακός Ιερός Ναός Τριών Ιεραρχών πόλεως Τήνου πανηγυρίζει τή μνήμη των
Εν Αγίοις Πατερων Ημών και Οικουμενικών Διδασκάλων Βασιλείου του Μεγάλου και Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου κατά τό ακόλουθο πρόγραμμα:
Την παραμονή, ΤΕΤΑΡΤΗ, 29 Ιανουαρίου 2020: 7:00 μ.μ.: Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. ΔΩΡΟΘΕΟΥ Β’.
Την κυριώνυμο ημέρα, ΠΕΜΠΤΗ, 30 Ιανουαρίου 2020: 7:30 π.μ.: Όρθρος και Πανηγυρική Θεία Λειτουργία.
Κάποιος κάτοικος της Τήνου, που πρόκειται να ταξιδέψει στο τέλος του μήνα στη Νάξο, με ρώτησε μήπως γνωρίζω, αν στις αρχές του Φεβρουαρίου μπορεί να επιστρέψει στην Τήνο;
Συμβουλεύτηκα όλα τα μέσα που διαθέτω και διαπίστωσα ότι ενώ σήμερα είναι Δευτέρα βράδυ 27 Ιανουαρίου 2020, δεν έχουν ακόμη αναρτηθεί στο διαδίκτυο τα δρομολόγια της ακτοπλοϊκής ενδοεπικοινωνίας Κυκλάδων, η οποία εξυπηρετείται από τα δύο γνωστά πλοία. Υπάρχουν μάλιστα και πολλές προτάσεις ακόμη και συνεδρίου, όπως εκείνη του 24ου Συνεδρίου της Ένωσης Κυκλαδικού Τύπου, που έγινε μάλιστα στην Τήνο: Να προστεθεί και ένα τρίτο πλοίο στην ενδοεπικοινωνία Κυκλάδων!
Φαίνεται όμως ότι στην αναζήτηση του τρίτου πλοίου, κινδυνεύουμε, έστω και για λίγο διάστημα, να χάσουμε και το δεύτερο και ουδείς γνωρίζει ποιά δρομολόγια θα μπορέσει να καλύψει, αν μείνει ένα και μοναδικό!
Ο κάτοικος της Τήνου που με ρώτησε, διερωτάται αν πρέπει να φύγει ή όχι. Του πρότεινα να διαλέξει τη λύση: να πάει από τη Νάξο στον Πειραιά και από εκεί να επιστρέψει στην Τήνο. Μια τέτοια όμως πρόταση του φάνηκε ντροπή για το 2020!!!
Παρά τη βροχή, με κατάμεστο το Παρεκκλήσιο της Αγίας Άγγελας στη Χώρα της Τήνου, από ευλαβείς της Αγίας Άγγελας, η τοπική Εκκλησία μας πανηγύρισε την αγία μνήμη της με τέλεση Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας από τον Αρχιεπίσκοπο π. Νικόλαο με τον οποίο συλλειτούργησαν οι ιερείς: π. Φραγκίσκος Βιδάλης, π. Γεώργιος Ανδριώτης, π. Μάρκος Βιδάλης, π. Μάρκος Φώσκολος π. Φερνάνδος Bravo και ο π. Ιωσήφ Rossi.
ΠΗΓΗ: www.kantam.gr
Πριν την έναρξη της Θείας Λειτουργίας, η αδελφή Θηρεσία έκανε μία εισήγηση πάνω στο μοναχικό τους τάγμα. Αναφέρθηκε ιδιαίτερα στο ιδιαίτερο χάρισμα των μοναχών Ουρσουλινών και εξέφρασε τη λύπη της διότι δυστυχώς αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα υπάρχουν μόνο δύο μοναχές Ουρσουλίνες. Ζήτησε από τους παρόντες να προσευχηθούν γι’ αυτές και να παρακαλέσουν τον Κύριο με τις ικεσίες και της Αγίας Άγγελας να μη χαθεί από την Ελλάδα το ιδιαίτερο χάρισμα των Ουρσουλινών μοναχών που τόσα για 350 χρόνια πρόσφεραν την υπηρεσία τους πολλά
Δεν παρέλειψε να ζητήσει επίσης την προσευχή για όλους τους φτωχούς και τους αρρώστους, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στον Κινεζικό λαό που το διάστημα αυτό αντιμετωπίζει την ασθένεια του κοροναϊού που έχει δημιουργήσει τόσα προβλήματα στη μεγάλη αυτή Χώρα και υπάρχει κίνδυνο να εξαπλωθεί και έξω από αυτήν.
Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου ο Αρχιεπίσκοπος απευθυνόμενος στη συναγμένη Εκκλησία είπε:
Η Αγία Άγγελα αποφάσισε να ιδρύσει το Μοναχικό Τάγμα των Ουρσουλινών μοναχών με σκοπό να συγκεντρώσει γύρω της νέες διατεθειμένες μέσα από την ολοκληρωτική προσφορά της ζωής τους στο Θεό να υπηρετούν τον άνθρωπο.
Η Ουρσουλίνα μοναχή συμμετέχει στην αποστολή του Χριστού μέσα στον κόσμο και πάντα πρέπει να έχει κατά νου πως Εκείνος ήλθε όχι για να υπηρετηθεί αλλά για να υπηρετήσει. Για το λόγο αυτό και η μοναχή Ουρσουλίνα δίνει κάθε μέρα με τη ζωή της αληθινή μαρτυρία της αφιέρωσής της στο Θεό και καταδαπανιέται για τη σωτηρία των ψυχών. Ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα του Κυρίου ζει την αγάπη της για το Θεό μέσα από την αγάπη της για τα αδέλφια του Χριστού που είναι ο άνθρωπος κάθε ηλικίας.
Εναποθέτει στον Ιησού Χριστό όλη την αγάπη της και όλη τη χαρά της. Ξέρει και αναγνωρίζει πως ό,τι έχει δεν είναι δικός της αλλά του Χριστού που της το έδωσε για να το αξιοποιήσει και να το προσφέρει στις αδελφές της αλλά και σε κάθε άνθρωπο.
Είναι αφιερωμένη στο Χριστό, εργάζεται μέσα στην Εκκλησία του, και μέσα από τα ταξίματα της αγνότητας, της ακτημοσύνης και της υπακοής δίνει δείγματα της πρόγευσης της ουράνιας Βασιλείας. Για να μείνει πιστή στα ταξίματά της στρέφεται προς το Θεό και ζητά την ενίσχυση της χάρης Του, την οποία αναζητά μέσα από την ατομική προσευχή του δωματίου της ή του σπιτιού της αλλά και με τη συλλογική προσευχή της κοινότητας της. Είναι ευαίσθητη στα κελεύσματα του Αγίου Πνεύματος και θέλει να είναι υπάκουη στο Λόγο Του Θεού, αναζητώντας και εκτελώντας κάθε στιγμή το θέλημα του Πατέρα κατά μίμηση του Ιησού Χριστού με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.
Το μεγάλο στήριγμα στον πνευματικό της αγώνα το βρίσκει στην καθημερινή συμμετοχή της στο μυστήριο της Ευχαριστίας. Με αυτό πραγματοποιεί την ενότητά της με τον Χριστό και την Εκκλησία. Συμπλήρωμα καθημερινό στην προσευχή της είναι η απαγγελία της Ιερής Ακολουθίας με τους Αίνους , τον Εσπερινό και το Απόδειπνο μέσω της οποίας αποδίδει μαζί με τις Αδελφές της δόξα στο Θεό.
Ανάλογα με τα χαρίσματα που της έδωσε το άγιο Πνεύμα είναι στη διάθεση των παιδιών, των νέων και των ενηλίκων και μέσα από το Κατηχητικό έργο της Εκκλησίας, τις πνευματικές συναντήσεις για περισσότερη εμβάθυνση της πίστης, τη μελέτη του Λόγου του Κυρίου και την προσευχή γίνεται κατηχήτρια, εκπαιδευτικός, σύμβουλος και οδηγός και συνοδοιπόρος του ανθρώπου στην πνευματική πορεία της πίστης. Με το έργο αυτό εξασφαλίζει μια ενεργό παρουσία στην ποιμαντική ζωή της Εκκλησίας. Φέτος, με χαρμολύπη, αναπολούμε τη δραστηριότητα των Ουρσουλινών μοναχών που για 350 χρόνια έγραψαν με τη ζωή τους μια λαμπρή ιστορία στην Ελλάδα. Απαρχή και επίκεντρο ήταν τα δυο νησιά της τοπικής Εκκλησίας μας, η Νάξος και η Τήνος. Είναι δεδομένο ότι, μια τοπική Εκκλησία χωρίς την παρουσία της αφιερωμένης ζωής είναι μια Εκκλησία ακρωτηριασμένη.
Τα μεγαλοπρεπή δύο κτήρια: στο Κάστρο της Νάξου και στα Λουτρά της Τήνου, που μας κληρονόμησαν, μαρτυρούν μια παρουσία η οποία πρόσφερε άφθονο πνευματικό οξυγόνο στην τοπική μας Εκκλησία σ’ αυτά τα 350 χρόνια και απέδειξε πόσο αναγκαία και πολύτιμη είναι για μια τοπική Εκκλησία η αφιερωμένη στον Κύριο ζωή. Είναι δεδομένο ότι, μια τοπική Εκκλησία χωρίς την παρουσία της αφιερωμένης ζωής είναι μια Εκκλησία ακρωτηριασμένη.
Η τοπική μας Εκκλησία δοξάζει το Θεό, ευγνωμονεί την Αγία Άγγελα και ευχαριστεί όλες τις αδελφές Ουρσουλίνες που για πολλά χρόνια πρόσφεραν τη χριστιανική μαρτυρία αφιέρωσης στο Θεό μέσα από ένα πολύτιμο εκπαιδευτικό και πνευματικό έργο στα παιδιά, στους έφηβους και τους νέους. Οι δύο εναπομείναντες συνεχίζουν με όποιες ακόμη δυνάμεις διαθέτουν και με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε μιας να δίνουν μια ενεργό παρουσία μέσα στην Εκκλησία. Παραμένουν σημάδια μνήμης για ό,τι το μοναχικό τους τάγμα πρόσφερε στην τοπική μας Εκκλησία και με τη ζωή τους μας υπενθυμίζουν το ιεραποστολικό σύνθημά τους που είναι το γνωστό serviam, και σημαίνει «να υπηρετώ». Αμήν
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας δόθηκε η ευλογία με τα ιερά λείψανα της Αγίας Άγγελας και όλοι τα ασπάστηκαν ζητώντας τη βοήθειά της.
Μετά τη Θεία Λειτουργία προσφέρθηκε μια ποικιλία κερασμάτων.
Το «Κουτούκι της Ελένης» σας περιμένει και το χειμώνα γεμάτο γεύσεις και αρώματα. Η μαγείρισσα Ελένη όλο και κάποια έκπληξη θα ετοιμάζει για σας!!
Σας περιμένουμε
“Ένα οινομαγειρείο του 1812 γεμάτο αναμνήσεις και μυρωδιές, σταθμός γεύσης και έμπνευσης περιηγητών και συγγραφέων, περιμένοντας το καΐκι για το επόμενο νησί. Οι τοίχοι σκιάζονται από φιγούρες γερόντων με τραγιασκάκια που κρατούν καλαθάκια με προμήθειες.
Από το 1995 μέχρι σήμερα, η Ελένη στέκεται στη πόρτα, ανάμεσα σε πιπεριές και μπαχαρικά, κουτάλες και κατσαρολικά που κρέμονται από το ταβάνι, έτοιμη να σας καλωσορίσει και να σας σερβίρει με όρεξη και μεράκι ωραίους παραδοσιακούς λαχανοντολμάδες, κουνελάκι στιφάδο, πιτσουνάκια με πιλάφι, αρνάκι με θυμάρι.
Όμορφες, χαμογελαστές και δροσερές σερβιτόρες πηγαινοέρχονται στο στενό δρομάκι μπροστά από το εστιατόριο, πρόθυμες πάντοτε να εξυπηρετήσουν, κρατώντας στα χέρια τους πιάτα με νόστιμα παραδοσιακά Τηνιακά μεζεδάκια, μαραθοτηγανίτες, ντομάτες τηγανιτές λιαστές, αρναδκιές (άγρια μανιτάρια), λούζα, λουκάνικο, μελιτζάνα γεμιστή, αγκιναρόπιτα και τυράκι με σκόρδο, να γλύφεις τα δάχτυλα σου!
Αν τύχει και η τράτα φέρει κανένα μπαρμπουνάκι ζωηρό ή καμιά πονηρή γαριδούλα, αυτά έρχονται κατευθείαν στο πιάτο σας συνοδεύοντας τη ψαρόσουπα, πεντανόστιμη σπεσιαλιτέ μας!
«Το κουτούκι της Ελένης» λειτουργεί όλο το χρόνο, ολημερίς και η τρελλή μαγείρισσα Ελένη όλο και κάποια έκπληξη θα ετοιμάζει για σας!! “
Με απόφαση της προϊσταμένης της Διεύθυνσης Δασών Κυκλάδων και ύστερα από τα σχετικά έγγραφα από τον Δήμο Τήνου και το Γραφείο της Επάρχου Τήνου, συγκροτείται η κάτωθι Συμβουλευτική Επιτροπή Πεζοπορικών – Ορειβατικών Δραστηριοτήτων (Σ.Ε.Π.Ο.Δ.) Δήμου Τήνου, η οποία αποτελείται από τα εξής μέλη:
1. Αναστασία Δρασκίδου, ΠΕ Δασολόγων-Γεωτεχνικών, υπάλληλο της Δ/νσης Δασών Κυκλάδων με αναπληρώτριά της τη Χριστίνα Κοντού, ΠΕ Δασολόγων-Γεωτεχνικών, υπάλληλο της ίδιας υπηρεσίας
2. Αναστασία Δεληγιάννη- Άσπρου, Έπαρχο Τήνου, με αναπληρωτή της τον Ιωάννη Ασπρόμουγκο, ΠΕ Γεωπόνων, Προϊστάμενο του Τμήματος Αγροτικής Οικονομίας
3. Αναστάσιο Βιδάλη, υπάλληλο του Δήμου Τήνου, με αναπληρώτριά του την Ευγενία Αλοιμόνου, Αντιδήμαρχο Τήνου
4. Μάνθο Πρελορέντζο, Πρόεδρο Α.Σ. Αινείας Τήνου, με αναπληρωτή του τον Στυλιανό Μαλιάρη, μέλος της Τουριστικής Επιτροπής Δήμου Τήνου
5. Ιουλιανό Δεσύπρη, μέλος της Τουριστικής Επιτροπής Δήμου Τήνου, με αναπληρωτή του τον Μαρίνο Σουράνη, μέλος της ίδιας Επιτροπής
Έδρα και περιοχή αρμοδιότητας της ανωτέρω επιτροπής είναι η Τήνος.
Η θητεία των μελών της επιτροπής είναι διετής και ξεκινάει από την έκδοση της παρούσας απόφασης.
Σε αυτό το post θα προσπαθήσω να κάνω έναν μικρό απολογισμό από τα θέματα που συζητήθηκαν χτες στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του Συλλόγου, στην Αθήνα. Είναι καθήκον όλων μας να παρευρισκόμαστε σε αυτές τις συγκεντρώσεις γιατί έτσι μας δίνεται η ευκαιρία να έρθουμε κοντά σε συγχωριανούς και σε φίλους, που η καθημερινότητα και οι συνθήκες της ζωής μας έχουν απομακρύνει. Τουλάχιστον μια φορά το χρόνο μας δίνεται η ευκαιρία να ενημερωθούμε για τις ανάγκες της Βωλάξ, τα έργα που έχουν ήδη γίνει ή βρισκονται σε εξέλιξη, μπορούμε να εκφράσουμε τις ιδέες μας, να υπογραμμίσουμε τις όποιες παραλήψεις και να αποφασίσουμε όλοι μας για τα διάφορα θέματα που αφορούν το αγαπημένο μας χωριό, να περάσουμε καλά.
Θα ξεκινήσω με την εισαγωγή-κλισέ: Τα νέα του καθενός πήραν κι έδωσαν, γιατί δεν ήρθε ο τάδε, μήπως έχει κάτι, πως μεγάλωσε ο τάδε, τον θυμώμουν παιδάκι, κ.λπ. Ευχές ανταλλάχθηκαν, εγγραφές ανανεώθηκαν, οι κουβέντες άναψαν, το βωλακίτικο ρακί βρισκόταν σε κάθε τραπέζι, τα χαμόγελα ήταν πολλά και οι ιδέες για το παρόν και το μέλλον του χωριού ακόμη περισσότερα:Ο κόσμος που προσήλθε ήταν ικανοποιητικός, αν και θυμάμαι κάποιες φορές που είχαμε περισσότερα άτομα, κυρίως παιδιά. Γενικά ήταν όμορφα και σωστά οργανωμένα, όπως πάντα. Ο κόσμος ευχαριστήθηκε που είδε τους δικούς του ανθρώπους και πέρασε ένα οικείο και ευχάριστο τρίωρο. Η αλήθεια είναι πως στη Βωλάξ μαζεύονται πάντα περισσότεροι. Εκεί δεν λείπουν οι δημοτικοί άρχοντες, οι ανώνυμοι πολιτευτές και οι ολυπληθείς φίλοι των κατοίκων, αφού οι ταβέρνες έχουν πάντα φαγητό και το ρακί δεν σταματάει να γυρίζει…
Στην Αθήνα, το fingerfood —και αλμυρό και γλυκό—, βρισκόταν σχεδόν δίπλα μας, σε ικανοποιητικές ποσότητες, με πολλές επιλογές για τους πιο απαιτητικούς και γενικά δεν πρέπει να είχε κανείς παράπονο. Περίσσεψαν αρκετά και μοιράστηκαν σε όσους δεν κατάφεραν να έρθουν στην κοπή, είτε γιατί η εποχική γρίπη είναι σε έξαρση είτε γιατί ο καθένας είχε τις δικές του υποχρεώσεις. Από την άλλη, υπήρξε η σχετική μουρμούρα στο ρακί, γιατί τελείωσε κάπως γρήγορα και πολλοί γυρνούσαν τα τραπέζια μήπως βρίσκεται καμιά σταγόνα… Λυπήθηκα που ξέχασα να φέρω το δικό μου μπουκάλι.
Πάμε στα της ημερησίας διάταξης:
Περί του οικονομικού απολογισμού
Παραδοσιακά πρώτο θέμα στην ημερήσια διάταξη ήταν ο οικονομικός απολογισμός για τη διαχειριστική χρήση του 2019. Από όσο θυμάμαι αυτή ήταν η μικρότερη σε έκταση αναφορά. Η ανάγνωση κάποιων βασικών στοιχείων τελείωσε πολύ γρήγορα χωρίς να γίνει κάποια ειδική επεξήγηση για τα οικονομικά αποτελέσματα, πλην μίας: πως το έσοδο των 54,50 ευρώ από τη jazz βραδιά, ήταν μικρό γιατί έγινε καθαρά πειραματικά. «Ο Συλλόγος δοκίμασε να κάνει κάτι εναλλακτικό που δεν διαφημίστηκε —παρά μόνο μεταξύ μας». Καμία άλλη παρατήρηση δεν υπήρξε ή δεν ερμηνεύτηκε η αύξηση ή η μείωση των έσοδων. Δεν υπήρξε αναφορά ούτε στο πάρτυ που δεν έγινε ή γιατί δεν έγινε χορός στη θέση του, όπως κάποιοι αναρωτήθηκαν, αναμεταξύ τους φυσικά.
Το κλασικό «δημοκρατικό» ερώτημα που τέθηκε από τον Σύλλογο, αν θέλει κανείς να ρωτήσει κάτι, όχι μόνο είχε τη λογική κλεισίματος του συγκεκριμένου θέματος, αλλά δεν άνοιξε και κάποια επιμέρους θέματα για πιθανά ερωτήματα.
Είμαι από εκείνους που υποστηρίζουν ότι πάντα πρέπει να λέμε αυτό που νιώθουμε ή πιστεύουμε, με το όποιο κόστος. Ενήλικοι είμαστε. Ωστόσο, κατανοώ πως σε κανέναν μας δεν είναι εύκολο. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να προβάλουν τις θολές πτυχές του εαυτού τους, αλλά τις πιο ευχάριστες. Με αποτέλεσμα να χάνονται οι λέξεις σε τέτοιου είδους συγκεντρώσεις. Λέξεις που θα ειπωθούν αργότερα, σε μικρότερο κύκλο. Δεν φταίει ο Σύλλογος αν κάποιοι δεν ανοίγουν το στόμα τους. Θα έλεγα όμως πως φταίει γιατί δεν δημιουργεί τις συνθήκες για να ανοίξει αυτό το στόμα… Και αυτό είναι διαχρονικό, από την τις πρώτες συγκεντρώσεις της δεκαετίας του ’80.
«Άντε να περάσουμε στο επόμενο, έχουμε να μιλήσουμε και για το καταστατικό και θα μας πάρει ώρα: Πρέπει να φύγω στη 1:30…»
Με αφορμή τα έξοδα του Συλλόγου, ο Νίκος σχολίασε πως αυτά οφείλονται σε έργα που έγιναν και στην ουσία αφορούν την εκκλησία ενώ, κάποια στιγμή, αναρωτήθηκε:
«— Δεν ξέρω αν από πλευράς μας έχει επικοινωνηθεί: Πόσοι ξέρετε πως φτιάξαμε την οροφή του Παπαδικού, όπου έπεφταν τα επιχρίσματα λόγω των βροχών του χειμώνα; Πόσοι ξέρουν πως βάλαμε έναν καλό αφυγραντήρα /ιονιστή στο Μουσείο και πως αντικαταστάθηκε η πόρτα (αξίας 1.100 ευρώ), αφού από την υγρασία δεν μπορούσε να μπει κανείς αν δεν την κλωτσούσε αρκετές φορές; Πόσοι γνωρίζουν πως φτιάξαμε τις πόρτες του Θεάτρου;»
Ο κόσμος πήρε θέση:
«— Γιατί είναι ξύλινες; — Αυτό είναι θέμα του Δήμου… — Γιατί δεν βάζετε [κόντρα πλακέ] θαλάσσης, δεν παθαίνει τίποτα! — Πως δεν παθαίνει, σαπίζει. Να σου δείξω εγώ τι μου συνέβει… — Μια χαρά είναι, οι όποιες φθορές είναι ελάχιστες, αφού πρέπει να έχουμε ξύλο… — Να βάλουμε αφυγραντήρα και στις τουαλέτες. — Ε, όχι και στις τουαλέτες… — Αν έπρεπε να βάλουμε κι άλλον αφυγραντήρα, ας ήταν στα καμαρίνια, όπου ο Σύλλογος φυλάει κάποια πράγματα…»
Περί των πεπραγμένων και των έργων που θα πρέπει να γίνουν
Και εδώ δεν έγινε ξεχωριστή μνεία, ίσως μόνο για το το γεφυράκι με τα υλικά που έδωσε ο Δήμος και το μπετόν στο δρόμο για την Καλαμάν. Με δεδομένο πως δεν έγινε focus στα έξοδα, δεν μάθαμε τι έργα έγιναν. Για παράδειγμα, κοιτώντας στο σπίτι τον απολογισμό, έτυχε να δω για το ξεχορτάριασμα της παιδικής χαράς, του θεάτρου και περιμετρικά του χωριού. Ή ακόμη, για τις ζαρντινιέρες του θεάτρου. Τις βλέπουμε το καλοκαίρι και νομίζουμε πως έτσι ήταν και στο παρελθόν. Πρέπει όλα αυτά, από το μικρότερο, να επικοινωνούνται.
Ακόμη, ο Σύλλογος δεν έκανε καμία αναφορά στα έργα που σκέφτεται να κάνει. Σαν να είχαμε να μιλήσουμε μόνο για τις αλλαγές του καταστατικού. Ευτυχώς, νομίζω πως πολλά από αυτά προέκυψαν από τα διάφορα ερωτήματα του κόσμου.
«—Γιατί δεν μίλησαν για το τι σκέφτονται για το μέλλον [ενν. ο Σύλλογος]. Έχουν ταμείο 8.500 ευρώ, τι θα κάνουν;»
Οι όποιες ερωτήσεις και τα σχόλια του κόσμου γινόντουσαν από δω και από κει, σε «οικογενειακά» πηγαδάκια, ανάμεσα στα θέματα της ημερήσιας διάταξης. Κυρίως όμως, όταν έγινε η ανάγνωση κάποιων από τις αλλαγές του καταστατικού.
Μεταφέρω μαζεμένα, όσα θυμάμαι:
«—Να γίνονται εκδρομές. Τις θέλουμε όλοι και θα φέρουν έσοδα… Τις έχουμε αφήσει.— Και χοροί δεν γίνονται…»
«—Γιατί να πληρώσει ο Σύλλογος τον φάρο [ένδειξης της στάθμης του νερού της δεξαμενής;] Tα έξοδα είναι πολλά. Aς το έκανε ο Δήμος! — Γιατί εμείς δε θέλαμε να στέλνουμε κάθε μέρα κάποιον να ελέγχει τη στάθμη νερού. Οι φθορές ήταν πολλές και συνεχόμενες —δόλιες ή φυσικές. Αν δεν έμπαινε ο φάρος θα έπρεπε κάθε μέρα να πηγαίνει κάποιος να ελέγχει. Ποιος θα το έκανε. Τον βάλαμε για να διευκολύνθουμε εμείς οι ίδιοι. Ας αφήσουμε τον Δήμο απ’ έξω».
«—Δεν είπαν για το αν θα πάρουν πιστοποίηση για την παιδική χαρά… — Ε, ρώτησέ το, τι μου το λες…»
«— Είναι και ο δρόμος προς τον Αετό, πείτε και γι’ αυτό. — Για το Βουνό λες; Τι έχει ο δρόμος. — Στην ουσία έχει κλείσει. Τους στέλνουμε όλους στο Βουνό και δεν μπορούν να πάνε… — Αλήθεια, τι έγινε με το πεσμένο δέντρο προς την Καλαμάν. Το βγάλανε; — Ρωτήστε και θα μάθετε:»
«— Γιατί δεν παίρνει ο Σύλλογος τον φούρνο του Νταμιάνου να τον αγοράσει, να τον φτιάξει και να το δείχνει σαν μουσείο, μαζεύοντας έσοδα; —Δεν τον δίνει ο κληρονόμος, ξέρεις… —Ε, ας γίνει μια προσπάθεια… —Ποιος είναι ο φούρνος του Νταμιάνου, ρε παιδιά;»
«—…Θα μιλήσω λοιπόν με την Μ. να σου στείλει ψηφιακά τον χάρτη που έχει κάνει, αυτόν τον ευρύτερο, που δείχνει τα βράχια, που μας παρουσίασε το καλοκαίρι, να βάλουμε τις θέσεις με τα καταστήματα, γιατί τον παλιό δεν τον καταλαβαίνει κανείς… — Μόνο εμείς, που ξέρουμε το χωριό… — Ναι. Και να βάλουμε πάνω αγγλικά και γαλλικά κείμενα, είναι σημαντικό. — Εντάξει.»
Για το θέμα του πάρκινγκ ειπώθηκαν τα περισσότερα. Ενδεικτικά, αναφέρω κάποιες ατάκες, όχι απαραίτητα με τη σειρά που θα τις διαβάσετε:
«— Βρισκόμαστε στην κορυφή των τουριστικών προορισμών. Αν κάποιος έρθει στην Τήνο —πέρα από τους επισκέπτες της Μεγαλόχαρης— θα περάσει σίγουρα και από το χωριό μας… — Να κάνουμε πάρκινγκ. Γιατί δεν προχωράει; — Συμφωνώ, κάτι πρέπει να κάνουμε… — Εγώ πιστεύω πως αυτά τα έργα είναι για χωριά μεγαλύτερης κλίμακας και όχι για το δικό μας που έχει 50 κατοίκους. Στο κάτω-κάτω, πόσες μέρες το χρόνο γίνεται αυτό. Μιλάμε για τρεις τέσσερις τον Αύγουστο, του Αγίου Πνεύματος, άντε και στο πανηγύρι της Καλαμάν… — Εγώ την τελευταία φορά ήθελα να φύγω, βιαζόμουν και περίμενα πόση ώρα για να μπορέσουν τρία πούλμαν να κάνουν περιστροφή, να φύγουν ή να παρκάρουν, δεν ξέρω, και στο τέλος για να καταφέρω να πάω και γω στη δουλειά μου, ούτε ξέρω πόση ώρα περίμενα! Κάτι πρέπει να γίνει… — Να γίνει πάρκινγκ για να χωράμε! Στον Τριαντάρο έχει. —Που έχει στον Τριοαντάρο; — Έχει 20 θέσεις… — Συνεπώς, αν πάνε 30 αυτοκίνητα πάλι δεν χωράνε! — Μη το λες αυτό. Εσύ έχεις δικό σου πάρκινγκ, εμείς δεν έχουμε! — Περισσότερος τουρισμός, περισσότερες φθορές, περισσότερη βρώμα!»
Χοντρικά πιστεύω πως αυτοί που μένουν μόνιμα ή σχεδόν μόνιμα στο χωριό είναι υπέρ του πάρκινγκ (κυρίως γιατί έχουν επιχειρήσεις που εξαρτώνται από τον Τουρισμό) ενώ οι Αθηναίοι είναι κατά (γιατί βιώνουν καθημερινά το χάος της πόλης και δεν θέλουν να το ζουν και στις 10-15 ημέρες των θερινών διακοπών τους.
«— Εγώ, όταν φτιάχτηκαν οι δρόμοι δεν είχα κανένα κέρδος. Όλα φτιάχτηκαν για το μπροστά και το πίσω μέρος του χωριού. Αν θέλω να μεταφέρω κάτι βαρύ στο σπίτι μου ή αν πρέπει να κουβαλήσω μεγάλο αριθμό αντικειμένων δεν έχω καμία βοήθεια… Ένα μελίσσι έπαθε ζημιά —μπορεί να ήταν αυτό, δεν το λέω από σιγουριά— γιατί δεν έβρισκα να παρκάρω κοντά στο χωριό. Θεωρώ πως πρέπει να γίνει πάρκινγκ για τους μόνιμους κατοίκους. Να πάρουμε το χωράφι του Νικόλα στο Καμπί. Είναι της εκκλησίας… —Μα είναι νοικιασμένο. —Ακούστε, όσοι δεν ξέρετε από εμάς τους παλιούς: Κάθε Οκτώβριο η Εκκλησία έβγαζε στο κάντο τα χωράφια της. Αν κάποιος δίνει 5 ας δώσουμε εμείς 10 για να γίνει πάρκινγκ…»
«—Όταν θα γίνουν οι διαγραμμίσεις για το πάρκινγκ θα πρέπει να βάλουμε και δύο θέσεις ΑΜΕΑ. —Αυτό δεν έχει να κάνει με το καταστατικό! Και σίγουρα δεν μπορεί να το κανονίσει ο Σύλλογος… —Μπορεί! Δεν είναι έτσι… —Αυτό που μπορεί να γίνει είναι να κάνουμε ένα έγγραφο και να ζητήσουμε στον Δήμο και την διαγράμμιση και μια θέση ΑΜΕΑ. Δεν έχει να κάνει με το καταστατικό. — Ακούστε, κανένας ιδιώτης ή σύλλογος δεν έχει δικαίωμα να κάνει μόνος του σημάνσεις στα οδοστρώματα με διαγραμμίσεις ή αναγραφές ΑΜΕΑ. Ο δρόμος είναι κοινόχρηστος. Ανήκει σε κάποιον δημόσιο φορέα, στον Δήμο Τήνου. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, και θα το κάνουμε, είναι ένα έγγραφο προς τον Δήμο για να προχωρίσουμε στη διαγράμμιση… Κοιτάξτε πως πάει σε τέτοια θέματα: Ο Δήμος μας δίνει το υλικό και εμείς βάζουμε τη δουλειά, τις εργατοώρες. Η κίτρινη μπογιά για τη διαγράμμιση έχει δοθεί. Θα βρούμε το χρόνο για να προχωρήσει το ζήτημα, νομότυπα. —Θα χρειαστούμε θέση ΑΜΕΑ. Εγώ έχω πρόβλημα με μέλος της οικογένειάς μου…»
Περί του καταστατικού
Ο σημαντικότερος λόγος της ημέρας είναι η αλλαγή του καταστατικού, που προέκυψε κυρίως από την ανάγκη μείωσης του ΔΣ σε πέντε μέλη, από επτά. ΜΕ αφορμή αυτό μπήκαν μέσα και άλλα θέματα, όπως αυτό του μουσείου, που θα αναφερθώ παρακάτω. («Μην το λέτε μουσείο, δεν είναι μουσείο. Μια συλλογή λαογραφικών αντικειμένων είναι. Η λέξη “μουσείο” παραπέμπει σε κάτι μεγαλύτερο.»)
Όταν ειπώθηκε πως θα μπορούσε να κλείσει και να μην υπάρχει ο Σύλλογος αφού δεν βρίσκαμε τον αριθμό των επτά ανθρώπων, κάποιοι είπαν πως αν χρειαζόταν να μην κλείσει θα δεχόντουσαν να είναι οι ίδιοι. Βέβαια, αριθμητικά θα υπάρχουν πάντα επτά άτομα. Ζητάμε ένα ΔΣ που θα τρέχει τα ζητήματα. Εκεί παρατηρείται έλλειψη…
Το ερώτημα ήταν αν ήθελε ο κόσμος να διαβαστεί το καινούργιο καταστατικό κατ’ άρθρο, όπως υπάρχει η υποχρέωση, ή να διαβάσουμε τις αλλαγές ώστε να μην τραβήξει μακριά. Οι γνώμες ήταν με την πλευρά των αλλαγών αλλά και εκεί μοιράστηκαν: Να διαβαστούν οι αλλαγές ή να ειπωθούν οι πιο βασικές από αυτές αφού «κανείς από μας δεν είναι νομικός ή δικηγόρος για να μπορεί να τις αξιολογήσει».
«Όχι. Να διαβαστούν έλες! — Εγώ νομίζω πως δεν χρειάζεται. Το καταστατικό φτιάχτηκε για το καλό του χωριού, με πολλή συζήτηση και προφανώς, με κάποιον δικηγόρο. Δεν εμπιστευόμαστε το Σύλλογο; — Εγώ δεν τους εμπιστεύομαι [μεταξύ σοβαρού και αστείου]. Να διαβαστούν! Εσύ θα υπέγραφες κάτι που δεν έχεις διαβάσει;»
Και εδώ, τα σημαντικότερα άρθρα που διαφοροποιήθηκαν διαβάστηκαν αποσπασματικά και όχι με τη σειρά των άρθρων. Εξηγήθηκε όμως με μεγάλη σαφήνεια, γιατί έγιναν αυτές οι αλλαγές, ποιο ήταν το πρόβλημα που θα μπορούσε να προκύψει, πόσο ενδιαφέρθηκαν όλοι για την εισαγωγή κομβικών λέξεων ή και ολόκληρων άρθρων που θα αφορούσαν τις νέες τεχνολογίες —λ.χ. να μπορεί ο σύλλογος να κάνει ουσιαστική χρήση του WiFi— και πως αυτές θα έπρεπε να υπάρχουν με κάποιο τρόπο για να μας λύσουν τα χέρια στο μέλλον. Άλλο παράδειγμα: η πρόβλεψη ύπαρξης εφόρου για το Μουσείο ή για τις αθλοπαιδειές στο γήπεδο. Δόθηκαν ακόμη εκτεταμένα παραδείγματα ελλείψεων από τα παλαιότερα καταστατικά του Συλλόγου, που όφειλαν να υπάρχουν και δεν χρειαζόταν πρόβλεψη. Γιαπαράδειγμα, το πρόσφατο καταστατικό δεν δικαιολογούσε το σπάσιμο σε διαφορετικές ημέρες και τόπους (Αθήνα – Βωλάξ) της κοπής της πίτας. Και για να το διατυπώσω πιο σωστά: Πίτες μπορούμε να κόβουμε όσες θέλουμε και όπου θέλουμε, δεν μπορούσαν όμως, έστω και τυπικά, να υπάρχει «σπάσιμο» στα ψηφίσματα και τις αρχαιρεσίες. Το θέμα λύθηκε.
Άλλο: Από ποια ηλικία μπορεί να γράφεται ένα μέλος και πότε μπορεί να ψηφίζει: Από τα 14 και μόλις γίνει 18 έχει πλήρη δικαιώματα.
Το φύλο του οικισμού Βωλάξ , αν πρέπει να γράφεται με θηλυκό άρθρο («η») ή με ουδέτερο («το»). Κάποιοι είπαν πως θα έπρεπε να λέμε «το» Βωλάξ, αφού πρόκειται για χωριό. Άλλοι πάλι, παλαιότεροι, πως το θυμούνται από τους πατεράδες τους «η» Βωλάξ και αυτό είναι το σωστό. Οι εκατέρωθεν απόψεις, που σχεδόν όλες δεν βοήθησαν σε κάτι, οδήγησαν την ημερίδα στο χάος, και το ΔΣ πέρασε γρήγορα στο επόμενο σχόλιο, αφού ειπώθηκε πως το καταστατικό δεν περιγράφει το άρθρο αλλά, εκ των πραγμάτων, αναφέρει τον οικισμό.
Το ζήτημα του πάρκινγκ επανερχόταν, με νέα σχόλια: «— Ούτως ή άλλως όποιες αποφάσεις πάρουμε δεν πρόκειται να γίνουν άμεσα. Το νέο καταστατικό πρέπει να ψηφιστεί να κατατεθεί στο Ειρηνοδικείο Σύρου και του χρόνου τέτοια εποχή να ξαναγίνουν εκλογές για το νέο πενταμελές ΔΣ. Δεν μπορεί να δεσμεύουν αυτές οι αποφάσεις το επόμενο Διοικητικό Συμβούλιο που θα έρθει σε λίγους μήνες. — Θα ίσχυε αυτό εάν ήταν διαφορετικό το ΔΣ. Η αλλαγή του καταστατικού γίνεται μόνο για μειωθούν σε πέντε από 7επτά τα μέλη του… Δεν τίθεται ζήτημα δέμευσης του επόμενου Διοικητικού, αφού θα είναι το ίδιο, απλώς με λιγότερα μέλη…»
Υπήρξε άρθρο που αφορούσε την καθαριότητα, στην ευρύτερη θεώρησή της, και την δυνατότητα παρέμβασης του Συλλόγου σε αυτό. Το παράδειγμα δόθηκε για ένα παρατημένο και ατεστραμένο αυτοκίνητο που θα το μετακινούσε ο Σύλλογος για την αποσυμφόρηση της κίνησης της περιοχής ή για την υγιεινή ολόκληρης της κοινότητας. Το παράδειγμα ήταν αρκετό για να έρθει στο μυαλό μας παρόμοιο πρόβλημα που προέκυψε τα τελευταία χρόνια…
Για το θέμα του μουσείου υπήρχαν ερωτήσεις και σχόλια:
«Θέλω να ρωτήσω ποιος ασχολείται με το Μουσείο. Εμείς μαζεύαμε τον Οκτώβριο όλα τα εκθέματα, τα μεταφέραμε σε μέρος που ήταν προστατευμένα [από την υγρασία], καθαρίζαμε τον χώρο και τον Μάρτιο ξανακατεβαίναμε στο χωριό, να ξανακαθαρίσουμε την αίθουσα από την αρχή και να τοποθετήσουμε από ξανά τα αντικείμενα, στη σωστή τους θέση. Τώρα ποιος κάνει αυτό το πράγμα, ποιος είναι υπεύθυνος; — Εγώ είμαι υπεύθυνη, κατ’ αρχήν. Ακούστε. Μαζέψαμε τα αντικείμενα τον χειμώνα που μας πέρασε. Τώρα που μιλάμε, δεν υπάρχει κανένα αντικείμενο που να ακουμπάει στον τοίχο, είτε κάδρο είτε άλλο έκθεμα, για να αποφύγει την υγρασία. Τα βάλαμε όλα προσεκτικά στο κρεβάτι και τα σκεπάσαμε με ένα σεντόνι για να μην σκονίζονται. Αγοράστηκε αφυγραντήρας που δουλεύει όλο τον χρόνο, καλός αφυγραντήρας, με ιονιστή, συνεπώς πιστεύουμε πως δεν θα υπάρχει πλέον παρόμοιο πρόβλημα. Εντωμεταξύ, ο Ιωσήφ και η γυναίκα του θα ανοίγουν κάποιες Κυριακές τον χώρο για να αερίζεται και παράλληλα, να παρακολουθούν τυχόν θέματα που δεν έχουμε προβλέψει. Το καλοκαίρι θα ξεκινήσουμε την καταγραφή. Υπάρχουν πολλά εκθέματα που έχουν μεγάλη αξία αλλά και σημασία για το ίδιο το χωριό. Πρέπει να καταγραφούν, τουλάχιστον αυτά.»
«— Θέλω να πω κάτι. Εγώ έχω διάφορα αντικείμενα από τους προγόνους μου που δεν μπορώ να τα δώσω επειδή έχουν μεγάλο όγκο και δεν χωράνε στο υπάρχον μουσείο. Να αλλάξουμε Μουσείο. —Εγώ πιστεύω πως δεν πρέπει να αλλάξουμε χώρο. Που να πάμε; Nα μείνουν όλα όπως έχουν. — Είναι σκοτεινό το μέρος και δεν χωράει κάτι. Να ζητήσουμε κάποιον αν νοικιάζει κατάλληλο χώρο, ακόμη και αν πουλάει, ώστε να γίνει Μουσείο ή να ένας πολιτιστικός χώρος που θα γίνονται εκδηλώσεις σε αυτόν και θα υπάρχει παράλληλα και η μόνιμη εγκατάσταση με τα εκθέματα του Μουσείου. — Όνειρό μου είναι να υπάρχει χώρος και να γίνονται εκθέσεις, ζωγραφικής ή φωτογραφίας… Το Μουσείο όμως, μας δίνει 3.500 ευρώ. Πρέπει με αυτά τα χρήματα να γίνει η ενοικίαση του μισθίου, να πληρώνεται ο λογαριασμός του ηλεκτρικού, το νερό ή ότι έχει συμφωνηθεί με τον ιδιοκτήτη του χώρου… — Στην ουσία πρέπει τα νέα μας έσοδα να είναι είναι περισσότερα από 3.500 ευρώ ώστε το κέρδος να είναι τουλάχιστον το υπάρχον, συν τα υπερκέρδη που θα μας καλύπτουν το ενοίκιο και τα υπόλοιπα. — Να πούμε κάποια πράγματα για να μπουν στη θέση τους: Η αναφορά του Μουσείου στο Καταστατικό κρίνεται αναγκαία για πιθανή επιχορήγηση στο μέλλον, για παράδειγμα. Για να μπορεί να αναγνωριστεί, αφού τώρα είναι σαν να μην υπάρχει. Αυτή τη στιγμή και με τον πρόσφατο νόμο, δεν μπορούμε να πάρουμε καμιά επιχορήγηση. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μας δένουν τα χέρια όσον αφορά το Μουσείο, το οποίο, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είναι το πιο σταθερό έσοδο του Συλλόγου. Ο νόμος όμως για ένα αναγνωρισμένο Μουσείο έχει πολλές απαιτήσεις: Το μουσείο πρέπει να διαθέτει κατάλληλο και επαρκές επιστημονικό και λοιπό προσωπικό για την εκπλήρωση του έργου του. Πρέπει να διαθέτει τουλάχιστον δύο άτομα: επιστημονικό υπεύθυνο και υπεύθυνο συντήρησης, αυτό ορίζει ο νόμος. Φαντάζομαι με σχετικό μισθό ανά έτος. Πρέπει να έχει από πυροσβεστήρες και τουαλέτα, μέχρι ράμπα για ΑΜΕΑ. Στην ουσία το νέο καταστατικό καταγράφει κάτι που υπάρχει από το 1993 και δεν “φαίνεται” πουθενά, αυτό κάνει. Για ένα αναγνωρισμένο Μουσείο —τουλάχιστον αυτή τη στιγμή, μιλάμε για σήμερα— απαιτείται η ίδρυσή του ως νομικό προσώπο, πέρα από το Σύλλογο, αυτό είναι άλλο πράγμα. Πρέπει για να είναι εγγεγραμμένο στο μητρώο του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού να διαθέτει άδεια λειτουργίας και δικό του καταστατικό…»
Μια σημαντική αναφορά για την καλαθοπλεκτική
Μια ευχάριστη ανακοίνωση, που ειπώθηκε τελευταία γιατί ήταν εκτός ημερησίας διάταξης, είχε πολύ σημαντική αξία: Μετά από πολλές προσπάθειες της Φωτεινής Ξενοπούλου, η Καλαθοπλεκτική στη Βωλάξ κατόρθωσε και εγγράφηκε στο Εθνικό Ευρετηρίο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ελλάδας, για το έτος 2020.
Όλοι χειροκρότησαν, αν και κάποπιοι δεν αντιλήφθηκαν την αξία της ή τι μπορεί να προσφέρει αυτό (όγου χάρη να πουλιούνται πιο ακριβά τα καλάθια…) παρά τις εξηγήσεις της Φωτεινής. Στο ερώτημα, γιατί αξίζει μια κοινότητα να ενδιαφερθεί για την άυλη πολιτιστική κληρονομιά της, το ίδιο το Εθνικό Ευρετήριο δίνει την απάντηση: «Διότι οι πολλές και ποικίλες όψεις της άυλης πολιτιστικής μας κληρονομιάς είναι ζωντανά και αναπόσπαστα στοιχεία της συλλογικής μας ταυτότητας και μνήμης, συνιστούν το πιο ζωτικό στοιχείο της αυτογνωσίας μας και συμβάλλουν καθοριστικά στη συνέχεια και τη συνοχή των κοινοτήτων αλλά και του κοινωνικού συνόλου. Με κάθε όψη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς που χάνεται, δεν χάνεται μαζί της μόνο μια φλέβα που μας συνδέει με το παρελθόν, αλλά κλείνει και ένα ανοικτό παράθυρο στο μέλλον, ειδικά των νεότερων γενεών!»
Ας φροντίσουμε λοιπόν την παραδοσιακή καλαθοπλεκτική του τόπου μας και ας κρατάμε θερμό το ενδιαφέρον όσοι από αυτούς, ιδιαίτερα οι νέοι, θέλουν να ασχοληθούν με αυτή την τέχνη.
Κάποιος γνώστης της τέχνης, είπε: «Είμαι διατεθημένος να δώσω ένα πλάνο μελέτης, τι χρειάζεται, ποια είναι τα βασικά στοιχεία, κ.λπ. σε όσα παιδιά θα ενδιαφερθούν για την καλαθοπλεκτική το καλοκαίρι». Η Φωτεινή επιβεβαίωσε πως θα συνεχίσει τις εκδηλώσεις με τα εργαστήρια για μικρούς και για μεγάλους, το καλοκαίρι του 2020, ενώ μας ανέφερε για να καταλάβουμε το ενδιαφέρον, πως τουλάχιστων 50 ενήλικοι ήθελαν να συμμετάσχουν στο αντίστοιχο εργαστήριο του 2019!
Κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε: Η διαφύλαξη της καλαθοπλεκτικής τέχνης δεν έχει μόνιμο χαρακτήρα. Μπορεί να χρειάστηκαν δυόμιση χρόνια από πλευράς της Φωτεινής, για να μπούμε στο Εθνικό Ευρετήριο, αλλά αν αυτή δεν διαφυλαχτεί, θα φύγουμε σε μικρότερο χρόνο… Το Εθνικό Ευρετηρίο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς δεν έχει μόνιμο χαρακτήρα, ανανεώνεται.
Για την κοπή της πίτας και τους λαχνούς
Την πρωτοχρονιάτικη πίτα έκοψε ο Ζακ, ως πρεσβύτερος, αλλά δεν θυμάμαι ποιος κέρδισε το φλουρί… Ζητάω συγγνώμη, αλλά όλοι μας είχαμε χαλαρώσει και συζητούσαμε μεταξύ μας. Όποιος ξέρει, ας το γράψει στα σχόλια. Στους λαχνούς η Μαρία η Τριανταφυλλάκου ήταν η υπερτυχερή και έπρεπε μόλις τελείωνε η εκδήλωση να πάει να παίξει όλα τα παιχνίδια στη σειρά: Λόττο, Τζόκερ, Extra5, Πρότο, Κίνο, και να μαζέψει όλο το χαρτί! Σε πρώτη φάση κέρδισε το αερόθερμο. Μετά κέρδισε και την ηλεκτρική κουβέρτα, την κράτησε και έβαλε το αερόθερμο να κληρωθεί ξανά, για άλλους τυχερους. Κι όμως, ούτε στον κινηματογράφο δεν συνέβει αυτό: Και οι δύο επόμενοι λαχνοί ήταν της Μαρίας! Τελικά, δεν θυμάμαι ποιος κέρδισε το αερόθερμο. Η Μαρίνα που άκουσε λάθος το νούμερο, ο Φραγκίσκος που κράταγε το κουτί υπό μάλης, δεν θυμάμαι. Όλοι σχολιάζαμε τις συμπτώσεις και την τύχη της Μαρίας…
Τα μέλη του ΔΣ είχαν μεριμνήσει για τους μικρούς μας φίλους. Έφεραν πολύχρωμα μπαλόνια και έκοψαν ξεχωριστή πίτα για τα μικρά παιδιά. Δυστυχώς, για διάφορους λόγους, δεν εμφανίστηκε κανένα παιδί. Πόσο κρίμα! Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ελπίδα να εύχεσαι καλή χρονιά και γύρω σου να υπάρχουν νέα παιδιά. Πάντως το φλουρί έπεσε από κοινού στην Εύα και την Δανάη, ή τουλάχιστον έτσι τους είπε ο πατέρας τους, για να μην υπάρξει καμία παραπονεμένη. Το φλουρί αντιστοιχούσε σε ένα όμορφο παιχνίδι με κάρτες που (από πρώτο χέρι) έμαθα πως το καταχάρηκαν!
Κάπως έτσι έληξε η πρωτοχρονιάτικη πίτα της Αθήνας, γεμάτη χαρά και ικανοποίηση.
Καλή χρονιά σε όλους και καλή δύναμη στο Σύλλογο, ειδικά στα μέλη του Συλλόγου, στους ανθρώπους και τις οικογένειές τους, που στηρίζουν αδιάλλειπτα το χωριό.
Η σκυτάλη περνάει τώρα στη Βωλάξ, την 1η Φεβρουαρίου.
Γράφει η Έπαρχος Τήνου Αναστασία Δεληγιάννη – Άσπρου
Όσον αφορά το θέμα του Περιφερειακού Συμβουλίου για την ενημέρωση του Σώματος, από τους αρμόδιους φορείς, σχετικά με τα πρόσφατα προβλήματα ηλεκτροδότησης στις Κυκλάδες και συγκεκριμένα στην Άνδρο και στην Τήνο, έχω να πω κάτι ιδιαίτερα σημαντικό, ότι δηλαδή οι εκπρόσωποι ΑΔΜΗΕ κ. Τσιρέκης, Διευθυντής Νέων Έργων και ο κ. Ανδρέου από τη Διεύθυνση Συντήρησης Συστημάτων καθώς και ο κ. Κότσαλος Β/Διευθυντής και ο κ. Τάγαρης Τομεάρχης ΤΑΛΔ από το ΔΕΔΔΗΕ που παραστάθηκαν στο Περιφερειακό Συμβούλιο, παρουσία και του δημάρχου Άνδρου Δημήτρη Λοτσάρη, δεσμεύτηκαν για έργα προϋπολογισμού 2.000.000 ευρώ, μέσα στο 2020 σε Άνδρο και Τήνο για αντικατάσταση αγωγών, μονωτήρων, εξαρτημάτων και μετασχηματιστών για να σταματήσουν τα πρόσφατα απαράδεκτα φαινόμενα της διακοπής ηλεκτροδότησης των νησιών μας.
Στους εκπροσώπους αυτούς δηλώσαμε ότι θα είμαστε παρόντες ώστε να απαιτήσουμε να γίνουν τα έργα που εξαγγέλθηκαν και χαίρομαι γιατί το Περιφερειακό Συμβούλιο της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου “άγγιξε” ένα τέτοιο θέμα και δηλώνουμε ότι οι διαμαρτυρίες μας θα συνεχιστούν μέχρι να υλοποιηθούν τα εν λόγω έργα και να πάψουμε επιτελους, στην αρχή της καινούργιας αυτής δεκαετίας και εν έτη 2020, να ζούμε για ώρες στο σκοτάδι και να διακόπτεται η ηλεκτροδότηση των νησιών μας με την πρώτη κακοκαιρία ή με τον πρώτο καλοκαιρινό νοτιά!!
Παρά την κακοκαιρία, την ομίχλη και τον άστατο καιρό που απέτρεψε πολλούς από το να βρίσκονται κοντά μας εμείς περάσαμε ένα όμορφο βράδυ με φίλους, γνωστούς, συγγενείς, τον πρόεδρο μας και τον ταμία της κοινωφελούς επιχείρησης που πάντα είναι κοντά μας.
Η έκπληξη της βραδιάς ήταν ο Χρήστος Φιοράντης με το Γιώργο Φώσκολο που μας ξεσήκωσαν από την πρώτη στιγμή και πρόσφεραν χαρά τόσο στους ηλικιωμένους όσο και σε όλους τους παρευρισκόμενους!
Για όσους δεν ήταν κοντά μας λόγω προβλημάτων υγείας να είναι σίγουροι ότι δεν φεύγουν στιγμή από μυαλό μας και ευχόμαστε να πάνε όλα καλά και να είναι σύντομα μαζί μας.
Όσοι δεν ηρθαν λόγο καιρού σκεφτείτε μόνο ότι οι ηλικιωμένοι μας αψηφούν τέτοιους καιρούς συχνά-πυκνά τώρα το χειμώνα για να βρίσκονται καθημερινά εδώ στο δεύτερο σπίτι τους και πολλές φορές κινδυνεύουν κιόλας και το μόνο που ζητούν είναι να μην τους ξεχνάτε, περνώντας από εδώ περάστε για δύο κουβέντες κι ένα καφέ !
Ένα ευχαριστώ κλείνοντας σε όλο το προσωπικό του Κ.Η.Φ.Η. είμαστε μια ομάδα που μπορούμε να καταφέρουμε πολλά κάνοντας ο καθένας όσο καλύτερα μπορεί τη δουλειά του , απόψε η όμορφη βραδιά και κοπή της πίτας είναι αποτέλεσμα συλλογικής εργασίας και κόπου όλων μας!
Πέραν της δουλειάς όμως είμαστε μια μεγάλη παρέα με τα καλά μας και τα άσχημα μας που αγαπούμε όλοι αυτό που κάνουμε και τους ηλικιωμένους μας σαν δικούς μας ανθρώπους! Κι αυτό φαίνεται στα αποτελέσματα!
